Komkommertijd

Iedereen kent hem, de welbekende vraag: "Hoe is het?"
Ik hoor hem wat vaker de laatste tijd en mijn korte-versie-antwoord luidt momenteel: "Niet gezond, wél gelukkig." Eén woordje langer dan tot zo'n twee-en-een-halve week geleden, toen ik nog "Gezond en Gelukkig" verkondigde.

Nu ik vanuit huis de behandelingen en onderzoeken volg, zijn er ook minder ontwikkelingen. Uitslagen hoor ik minder snel, contact met specialisten is er minder frequent. Dat is ook helemaal OK.
Ik functioneer namelijk prima en heb overal energie voor.
Dat is wél een gevolg van de prednison, want dat spul maakt me hyperactief en zorgt dat ik met veel minder slaap toe kan en gewoon actief en energiek de dag doorkom. Dat is best prettig, want ik heb genoeg te doen en wil dat ook graag allemaal zelf (kunnen) doen. 
Mijn spiegelbeeld vertelt me dat ik slaap tekort kom, maar als ik tussen vijf en zes uur in de ochtend te lang naar het plafond heb gestaard, word ik onrustig en ga ik me vervelen. Wanneer Wim dan mompelend vraagt of ik ook zo verrot ben, zeg ik hem: "Goed spul man, jij ook eentje?" Van het gegiechel word ik nog wakkerder en stap dan maar uit bed.

Zit ik zomaar rond zes uur met een bak thee met honing, onder Fritsie zijn dekentje, in de tuin te lezen. Achterlijk, maar gegeven de omstandigheden is dat een geniet momentje. Alleen ik, met mijn gedachten en de vogeltjes. Niks mis mee.

~ Bloemen van een collega van Wim; hij en ik hebben elkaar nog nooit gezien en dan zo'n gebaar. ~

~ Hoe lekker is dat: verse aardbeitjes. ~

Wat ook een genot is, is de aandacht die we krijgen van al die lieve en betrokken mensen om ons heen. Het houdt niet op. Telefoontjes, mails, aanloop, praktische hulp, post, cadeautjes en zelfs financiële bijval. Fantastisch!

~ Scheelt weer een halve deur soppen. ~

Afgelopen week ging ik bloed en urine inleveren voor de reumatoloog, die ik komende dinsdag weer zal ontmoeten.

Ook voor de hematoloog ging ik naar het lab. Ik ben niet gebeld dus de waarde van de bloedplaatjes zal zéker niet te veel gezakt zijn. Komende week nogmaals prikken en dan woensdag met haar bespreken hoe de ontwikkelingen zijn qua waardes en wat de volgende stap zal zijn.

Inmiddels werd ik ongesteld - normaal niet het vermelden waard maar dit keer met functie, want bloedverlies is niet wenselijk. Dus onmiddellijk is mijn dagelijkse dosis pillen flink verhoogd. Hoppa. Voor zeven dagen vier maal daags twee pillen erbij.

~ Mijn dagdosis. ~ 

Volgens Wim geef ik nu 's nachts licht van al die chemicaliën. 

Contact met de ARBO is er elke week. Zij zijn ook benieuwd wanneer ik weer zover ben dat ik mag en kan tillen, maar leggen geen enkele druk op me.

Qua gezondheidsnieuwtjes is het dus komkommertijd. 

En kan ik stukje bij beetje op deze plek weer terug naar waar het voor mij allemaal om begon: Praatjes en Plaatjes. Van de gewone dagelijkse dingen, die ineens een stuk minder gewoon lijken als ik er hier aandacht aan geef. Elke dag kan een bijzondere zijn.

Gister bijvoorbeeld.
Om veertien uur alleen in de auto stappen, weg uit mijn grot, en er om twee uur de volgende dag weer binnenlopen. Tussentijds allemaal kleine avontuurtjes waar ik enorm van genoten heb.

Zo waaide ik bij de Kadeloop in Schipluiden uit mijn shirt. Natuurlijk rende ik zelf niet mee. Ik kán best geduldig zijn.

Daarna zocht ik een plek waar ik wat tijd kon overbruggen. Ik liep tegen een bord aan dat de richting aangaf naar een koffie- & theetuin.

Zou ik hier naar binnen gaan? Ik deed het en vond een pareltje waar ik het niet verwachtte.

Eén ding is zeker, alles is er ongewoon. Maar ik hou er zo van en voelde me er erg thuis. Het is een fijne plek om te vertoeven, door zijn gemoedelijke sfeer, de omgeving en de opzet.

Het liefst zou ik iedereen die ik ken er een keert mee naar toe willen nemen. Er is een wilde tuin met her en der kleine zitjes. Alles waar je op en aan zit is te koop.

Ik streek neer en genoot.

~ Een broodje boeren roomkaas, met warme appeltjes en gehakte noten. ~

Daarna struinde ik door de loods en winkel die op het oog rommelig, maar als je goed keek subtiel geschikt, vol lagen met antiek. 

Je wordt er  aangemoedigd om vooral zelf op zoek te gaan naar schatten en je te laten verrassen, door kasten open te trekken en volle dozen uit te pakken. 

Toen ik na een uurtje vertrok wist ik dat ik hier zéker niet voor het laatst was geweest.

Een kwartier later zat ik op een vrolijk feest.

En weer drie uur daarna op good old De Vonk. Oude tijden herleefden. Geen zoon die thuis kwam slapen, dus moeders ging uit. 

Mee met haar man die met onze leeftijdsgenoten, net als vroeguh, een voetbalwedstrijd van het Nederlands Elftal ging bekijken.

~ Spanning tijdens de strafschoppen. ~

~ En de ontlading. ~

Het was een dag met een dikke gouden rand.