Hortus Botanicus Run

5 juli 2017

Sjonge jonge, dàt was lang geleden dat ik mee kon met een loopje van de Rotterdam Running Crew.......

Nog steeds niet helemaal hersteld van mijn rugblessure van begin juni. Maar een testloopje op zondag redelijk doorstaan. Dus ik ging / wilde / moest er nu gewoon bij zijn.

Het was een warme, drukkend benauwde, woensdagavond. Met zes vrouwen vertrokken we rond zeven uur naar Rotterdam.

"Serpens in horto est."

Eén van de eerste zinnen die ik op mijn middelbare school leerde. Na twee jaar Latijn vond ik het welletjes. Ik weet er niet veel meer van. Behalve deze zin. Die zit er in geramd.

Vandaag was onze startlocatie een heuse Hortus Botanicus. Volgens Wikipedia een traditionele naam voor wat tegenwoordig ook vaak en botanische tuin genoemd wordt. Het gaat daarbij om een tuin met een wetenschappelijk karakter.

In Kralingen ligt het mooie, groene en rustgevende Trompenburg Tuinen & Arboretum. *klik
Een verborgen parel van Rotterdam. Vanavond alleen toegankelijk voor deelnemers van de RRC. Een zeldzaamheid, dat wij daar met een grote groep hardlopers doorheen zouden gaan lopen.

Trompenburg ligt op historische grond. In de late Middeleeuwen was het slechts moeras. Tegenwoordig is het een groene oase. Het is de mooiste en meest bijzondere tuin van Rotterdam. Een prachtig aangelegde plantentuin, met een grote collectie bomen, struiken, vaste planten, bollen en knollen. Het is nu een schatkamer voor plantenkenners en een weldaad voor wandelaars op zoek naar rust in een drukke en levendige wereldhavenstad. Sinds 2008 geopend voor het grote publiek.

En nu waren wij er. 
We splitsten in een groepje van vier die de negen kilometers ging rennen, en eentje van twee voor de zes kilometers. Dat was mijn groepje. Kruk en Krak.

Het was een fraai gezicht. Het kleurige lint van al die sportievelingen tussen het groen. Over belangstelling weer geen gebrek.

Op elkaar gepropt probeerden we mee te doen met de warming up van Errol. Maar heel veel meer dan een knieheffing en een voorzichtige arm omhoog kwamen we niet. Ach. Het is ook maar een formaliteit. Een schakeltje in het vaste patroon waarin deze avonden verlopen. Zonder Errol is het niet af.

~ Niet scherp, maar toch leuk. ~

Uiteindelijk kwam er beweging in de lopers en renden we achter elkaar dwars over de paadjes van deze prachtige tuin. "Ik kom hier terug", ratelde het in mijn hoofd. Het is vanuit huis prima aan te fietsen en ik werd er nieuwsgierig van. Benieuwd om alle plekjes te gaan ontdekken.

~ Foto van Sander Monster ~

Het werd een mooie en bijzondere avond. En warm. En zweten. Maar ook heel veel bijpraten.
Zonder al teveel rugklachten maakten we onze ronde vol. 
Héél blij dat ik er weer eens bij was.

~ Foto van Internet ~

Toen we elkaar weer gevonden hadden, kozen we een zit-plek bij het Theehuis, voor een lekker koud drankje.

Het Theehuis is een voormalig scoutinggebouw. Je kunt er tijdens openingstijden terecht voor lekkere drankjes, een lunch, soepje en een high-tea. Nóg een reden om nog eens terug te komen.

Al met al weer een erg geslaagd loop-avondje.