De dinsdag

Het is een onrustige nacht
De wekker is wel gezet, maar toch bang om de tijd te verslapen.

Als ik opsta, probeer ik direct de blog van gister online te krijgen.
Wat me toen, na heel veel pogingen, niet lukte, gaat vanochtend geen spat beter.

Ik open dan maar de 4Follower app, om te kijken hoe het er op de route voor staat.
Een dooie app. Niks, noppes, nada. Dat is lekker dan.

Nu is goed internet voor mij geen 1e, 2e of 15e levensbehoefte, maar dit soort baggerverbindingen helpen niet om berichtjes de bewoonde wereld in te krijgen.

Dan maar een list. Ik verplaats me naar de voorkant van de camping. Met zicht op de  zendmast - of hoe zo'n ding ook heet - plof ik in het gras.
Ik druk op verzenden en plop.......nog geen 4 seconden later staat mijn blog online. Weer wat geleerd.
Als jullie me zoeken, ik zit voortaan hier!

Om 10 voor half elf komt het bericht dat de mannen hun eerste stop houden. Nog 19 kilometers te gaan vanaf hier. Vooralsnog hoor ik geen klachten. Ze eten er een lekker soepje. Goed voor de zoutaanvulling. Dit is nodig, want het is warm geworden na 10 uur.

De dag van Elst is definitief begonnen. Dit jaar lopen ze voor het eerst de route andersom. Zodat het middag gedeelte, over een door hulpdiensten moeilijk bereikbare dijk, dit keer al in de ochtend gelopen wordt. De heren vinden het voor de lopers geen verbetering. Ze missen op het laatste stuk , hoewel het een lange lange dijk is, het zichtpunt op de thuishaven. Het zien en weten van "We zijn er bijna. Daar moeten we heen." De nieuwe middagroute blijkt voor hen juist nog warmer dan de oude. Maar goed. Veiligheid voor alles.

Onderweg passeren ze twee maal good old Harm. Als je hem ziet, weet je dat de 4Daagse echt begonnen is.

Ze vermaken zich met de Balonnenman, die dames in de maling neemt, en stappen intussen stevig door.

Vier kilometer voor het eindpunt besluiten ze toch nog even te pauzeren. Hongerklop, of zoiets. Tijd voor een stevige, doch voedzame maaltijd. Het zal, na gisteravond, je waarschijnlijk niet verbazen dat ze voor patat kozen. Met zicht op de Waalbrug maakt hij voor ons thuisblijvers, een foto.

Eigenlijk lopen ze deze 40 kilometers, beiden behoorlijk ongetraind, makkelijk uit. Om 14.15 uur bereiken ze de finish. Precies 8 en een kwart uur nadat ze vertrokken zijn. Een half uur later lopen ze hier de camping op. Nou ja, één van hen trekt een sprint. Knap dat je dat nog kunt. Maar hij had geen zin in bruine sokken, zei hij. Vul de rest zelf maar in.

Langzaam komt de camping weer tot leven. Urenlang was deze uitgestorven, maar nu komt iedereen weer terug op het honk. Niet iedereen is ongeschonden uit de strijd gekomen. Dat is goed zichtbaar. Het zijn de bekende problemen. Warm, niet goed gedronken, verbrand, stijf, verkrampt, blaren, foute schoenen. Van de 42.036 mensen die hun startbewijs hadden opgehaald, zijn er uiteindelijk 792 vandaag niet gefinished. 

Na een koud drankje en een douche, knappen ze beiden een uiltje op bed. Eindelijk kan ik dan echt de keuken in en maak ik een Vitamine Popeye maaltijd voor ze. Moeie benen hebben ze, maar verder zijn ze OK. Masseur Richard kneedt als elk jaar om half tien de meeste knopen er uit. Daarna rollen ze in bed.

Morgen hebben ze de vroege start. Vijf uur. Dat is fijn, want morgen belooft het warmer te worden. Minder fijn is dat ze dan ook een uur eerder op moeten. Kwart over drie. Roze woensdag morgen. Drie keer raden wat de kleur van zjjn shirt is?