Eindelijk, hij màg!

Hij is niet zo snel ergens héél enthousiast over. Maar over leren autorijden wél.

Tegenwoordig mogen zestienjarigen het al leren. Dat vonden we nog wat vroeg. Vanaf zijn zeventiende kreeg hij van ons groen licht.

Maar kort daarna begon zijn stageperiode. Van september tot en met januari vijf dagen in de week. Lange dagen van stagelopen/werken en reizen naar en van Zwijndrecht.

Een periode waarin hij èn geen tijd èn geen energie had voor extra dingen. Dus stelde hij het uit. 

Nu heeft hij er bijna achthonderd uur opzitten en kijkt hij reikhalzend uit naar 'weer naar school gaan'. Want dat betekent voor hem meer vrije tijd.

En dus konden we zijn proefles boeken. 

Daar ging ie dan. Geen greintje nervositeit, maar alleen maar héél héél veel zin.

Achteraf viel het hem eigenlijk tegen. Niet hoe leuk het was, maar hoe moeilijk. 
Want als je les krijgt, is sturen niet gewoon sturen. Maar krijg je zelfs dáár een handleiding voor. Dan wordt 'doen' ook 'nadenken'.

Maar vrijdag gaat hij wéér. Voor zijn eerste échte les.