Haring en Bier Wandeltocht 2019

zaterdag 1 juni 2019

Het eerste weekend van juni stond voor mij, voor het vierde jaar op rij, in het teken van de Vlaardingse wandeltocht. Georganiseerd door wandelvereniging Het Blauwe Vaasje.
Misschien wel de gezelligste wandeltocht van Nederland.

De voorgaande drie edities liepen we samen de 25 kilometer afstand, maar mijn wederhelft was dit weekend overzee voor een concert van zijn zangfavoriet. In mijn eentje deze afstand lopen vond ik niet zo'n gezellig idee. Dus sloot ik aan bij de vrienden die elk jaar de 15 kilometer afstand lopen.

De verschillen werden snel duidelijk. Ten eerste was de start nu zo'n twee uurtjes later, dus ik hoefde niet zo vroeg op de fiets te zitten. Ten tweede waren zij bijna allemaal later dan afgesproken aanwezig, zodat ik nu ineens bij de vroege vogels hoorde. Dat gaf ons de kans een bakkie koffie op een terras voor vertrek te nuttigen. 

En ten derde was de menigte bij de start flink groter dan die ik gewend was bij de langere afstand. Dat leverde binnen de eerste wandelkilometer al file lopen op op de Broekkade langs de Vlaardingse Vaart. Dat was het zandloper effect, want de weg was hier zodanig smal, dat je er niet naast elkaar kon lopen. En dan stroopt het op hè?

Helemaal niet erg, want het was geweldig weer. Zonnetje en alleen maar gezellige mensen om ons heen. Om de weg te vinden volgden we de geverfde haring-visjes op het wegdek. Waarom Haring? Omdat dit kenmerkend is voor Vlaardingen. Inwoners aldaar worden dan ook Haringkoppen genoemd. Bij de eerste stempelpost kregen we traditioneel een Vlaardingse lekkernij: een ijzerkoekje.

Vlak voor we halverwege de lunchpost naderden, werden we geklikt door een fotograaf. Zebrapad er onder en we leken zo weg gelopen van een LP hoes.

De lunch, met opbrengst voor het goede doel, was weer prima verzorgd. 

Lekkere broodjes, muzikaal omlijst door wat muzikanten.

Glaasje sinas erbij, zitten in het gras en smullen maar.

Met een volgende stempel op zak, vervolgden we na een half uurtje onze weg.

Grappig onderweg was de silent disco, die voor ons werd verzorgd. Met een koptelefoon op swingend een deel van de route afleggen, hoe leuk is dat?

Regelmatig werd er voor verkoeling verzorgd. Of zoals hier, door waterdouches. Of in de woonwijk waar een bewoner op eigen initiatief, op haar eigen stoep een tafel ingericht had met bekertjes water. Zelfs het toilet werd beschikbaar gesteld. Toffe lui, die Vlaardingers.

Zoals wij in Schiedam Vlug IJs hadden, hebben ze in Vlaardingen nog steeds Winzo IJs. Al sinds 1919. 

Zij deelden Schelvispekel ijs uit, gebaseerd op de vissersdrank van brandewijn en specerijen. Een verrassend smaakvol en verfrissend ijsje.

Van daar uit was het nog maar een klein stukje naar de finish. Echt joh, die 15 kilometers zijn zo voorbij.

Op de Hoogstraat konden we nog koek happen.

Kregen we nog een glaasje Schelvispekel, dat zo lekker wegbrandde in je keel.

We liepen langs de vlaggenparade.

En kregen allemaal nog een heuse gladiool.

Terug bij de Visbank wachtten dan nog het haring en bier.

Ook dit jaar was het weer een genot. De route, de verzorging onderweg, de sfeer, het lekkers én de gezelligheid. 15 Kilometer bleek een prima afstand om met iedereen uitgebreid bij te praten.

Tot volgend jaar!