dinsdag 23 juli 2019

Zeventien

dinsdag 23 juli 2019

Dag jongen,

Vandaag ben je zeventien, en dus is het tijd voor mijn jaarlijkse brief aan jou.

Kind, wat ben je veranderd dit jaar. Je armen zijn langer, je handen zijn groter, en er zit geen spoortje babyspek meer aan je wangen. Je gezicht is hoekig en stoppelig, je schouders ook en je maakt je druk om je 'sixpack'. Je bent geen jochie meer, en je torent boven me uit. 



De laatste maanden waren woelig voor je. Een overgang, een keerpunt. 
Examen doen. Aan de bak voor twee inhaal- schoolvakken, je eerste baantje en het starten met je rijlessen. 

We moesten met jou wennen aan een nieuw ritme, nieuwe verantwoordelijkheden en je nieuwe uithuizigheid. Je maakt lange dagen en hoewel ik je vaak nog achter je broek zit of voor wekker speel, moet ik eerlijk toegeven dat ik diep in mijn hart vind dat je best veel op je bord krijgt.

Met dit laatste HAVO jaar kwam ook echt de pubertijd, nog niet met volle kracht, maar toch. Je weet wel, de puberteit - die periode in je leven waarin je ouders niet meer voor rede vatbaar zijn?

Ja, dat.

We botsen over van alles. Soms over huiswerk en school. Veel vaker nog over op tijd komen, het rommel-spoor dat je overal achterlaat en gamen. Maar vooral - en deze is structureler - over slapen gaan en weer wakker worden.

Je bent lief, enthousiast, sociaal, verantwoordelijk, slim, aanwezig en gezellig. Je brengt de zon in huis, maar je hebt je eigen ideeën over hoe de dingen moeten gaan. 
Die ideeën begrijp ik blijkbaar niet altijd, want ik ben dan namelijk 'oud en niet van deze tijd.' Nou kan ik je daar op zich geen ongelijk in geven, maar even voor de duidelijkheid, dat ben ik niet altijd geweest hè? Dat ben ik geworden door het verschonen van jouw luiers en het plakken van pleisters op jouw knieën. 

Soms ben je bezig met je imago, en dat is ok, want dat hoort bij deze periode in je leven.
Je bent aan het zoeken naar wie je bent en naar hoe je in het leven staat. 

Je bent best een coole jongen, met steeds vaster omlijnde ideeën over wat je wilt. 
Over sport en opleiding bijvoorbeeld. Je neemt je eigen beslissingen over waar je leven heen zal gaan. Ik weet dat je het in je hebt om slimme keuzes te maken in je zoektocht naar onafhankelijkheid. Daar werk je ook zorgvuldig aan. 



Maar laat mij je nog wat vertellen over coolheid, goed?

Er zullen dagen zijn dat je het idee hebt dat je de hele tijd toneel loopt te spelen. 
Dat je fake bent. Dat niemand ziet wie je echt bent, dat je de hele dag maar de schijn ophoudt, en dat als mensen de echte jou zagen, dat ze je dan misschien wel helemaal niet leuk zouden vinden.
Vriend, geloof me, er zijn er meer in jouw vriendenkring die doen alsof. Er zijn er die bezig zijn met het zorgvuldig in stand houden van wat ze willen dat de wereld van ze ziet. Onder die maskers zijn ze ook onzeker. Bij sommigen prik je daar doorheen, als je dichterbij ze komt, en dan zie je hoe iemand echt is en dat is lang niet altijd zo mooi of stoer of cool als de buitenkant je deed geloven. 

Ik wil dat je begrijpt, of in ieder geval gelooft, dat niet iedereen zo is als ie lijkt. 
Net zoals jij dat ook niet bent. Zelfs de meest beheerste, gepolijste vet lauwe gast op YouTube is van binnen af en toe net zo verloren als jij. Sommige mensen kunnen beter doen alsof dan anderen, da's alles. Maar soms zie je hun gezicht als ze denken dat niemand naar ze kijkt, of zie je er eentje stomdronken worden, of deelt iemand zijn problemen met je, en dan zie je dat ook zij maar wat aanklooien, in het dagelijks leven.

Ik denk dat je precies weet wat ik bedoel, want op school had je zo'n fijn groepje vrienden gevonden, waarbij iedereen echt zichzelf kon zijn en geen verstoppertje speelde. Waar jij ervaarde wat je voor iemand kan betekenen door er te zijn, te luisteren en te helpen.

Als je je dat realiseert, gaat dat je helpen. Je wordt er niet beter van in Cool Doen. 
Dat dan weer niet. Maar als één of andere eikel je dan voorbij Coolt, voel je je vast wel zekerder van jezelf.

Het komende jaar wordt er weer eentje vol uitdagingen. Zoals je het afgelopen jaar er al veel bent aangegaan, én hebt volbracht. We verkennen opnieuw onze grenzen. Ik hou zijdelings in de gaten wat je doet en met wie. Ik preek, ik verlies mijn geduld af en toe, ik achtervolg je met al je spullen en wasgoed, en ik drijf je tot het uiterste. Reken daar maar op. 

Dat is allemaal omdat ik om je geef, hoe afgezaagd dat ook klinkt. De dag dat je je dat realiseert, is de dag dat je volwassen bent geworden. Ik weet dat die dag al heel dichtbij is.

In de tussentijd is er niemand op de hele wereld die zo met je begaan zijn, als je vader en ik, ook op de momenten dat we lijnrecht tegenover je staan. En als ik zeg dat ik van je hou, dan is dat nooit uit gewoonte. Dan is dat omdat moeder worden van jou, mijn leven rijk heeft gemaakt.

Vandaag vieren we je verjaardag op een plek waar je zo graag bent. Tussen de rollercoasters en andere woest aantrekkelijke snelheidsduivels. Ga ervan genieten, dan zal ik dat ook proberen te doen ;-).

Gefeliciteerd en veel liefs, van mama.



* Deze foto's zijn op je verjaardag gemaakt.

5 opmerkingen:

  1. Wat een mooi blog! Enne, van harte!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Van harte, en heel mooi geschreven, leuk als je durft te zeggen, ik hou van je, zouden meer mensen moeten doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi blog, Diaan! Pracht woorden. En veel herkenbaar aan de fase waarin jullie als ouder nu zitten. En dus Jongste als puber ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je denkt vast waar is de tijd gebleven. Wat een leuke knul.en wat gaat de tijd snel he.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een prachtige brief! Mjin jongste zoon is net een jaar jonger dan de jouwe, dus leuk om te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen