Hij werd mijn trouwe bondgenoot bij al mijn loopjes. Ik ben dol op al zijn functies tijdens het rennen. Maar ook op alle gegevens die hij voor me verzameld en ik later terug kan kijken.
Ik ben er zuinig op en hij heeft me nog nooit in de steek gelaten. Ik ontdek nog steeds nieuwe functies. Niet dat die er niet altijd al op zaten, maar ik had ze nooit nodig.
Of was er niet eerder in geïnteresseerd. Ik ben er dus nog lang niet op uitgekeken. Ook al zijn de ontwikkelingen niet stil blijven staan, ik heb nog geen enkele behoefte aan een ander, nieuwer, misschien wel beter exemplaar.
En toen ineens zat de polsband aan 1 kant los. Gewoon slijtage. Helemaal niet zo gek, na zoveel gebruik. Maar balen was het wél. En mijn neurotische ik wilde onder geen voorwaarde rennen zónder horloge, omdat ik alle loopjes vast wil blijven leggen.
Ik loste het creatief op. Maar het was natuurlijk èn geen gezicht èn nogal kwetsbaar.
Want binnen no-time brak het helemaal af.
Ik zag de bui al hangen: ik moest een nieuw horloge uit gaan zoeken. Maar ik wílde helemaal geen nieuwe. Tot mijn verrassing kon ik voor een heel redelijk bedrag een nieuw bandje kopen. Nog geen 20 euro inclusief verzending.
Het filmpje dat ik vond met instructie over het vervangen, deed me vermoeden dat mij dat best wel eens kon gaan lukken.
Dus ik deed een bestelling. En ging aan de slag.
Het deel met de gesp - op deze foto bovenaan - liet ik zitten. Dat was nog prima.
Van het onderste deel verwijderde ik het pinnetje en het restje zwart plastic.
Vervolgens sloot ik het nieuwe bandje aan en bevestigde ik dit met een nieuw pinnetje.
Et voilà. Klus geklaard. Fluitje van een cent.
Nu zou het fijn zijn dat als er weer iets afbreekt, dat dan het andere deel van de polsband zou zijn. Want die helft heb ik nog nieuw liggen.
Altijd fijn wanneer iets een fluitje van een cent blijkt te zijn!
BeantwoordenVerwijderen