Wat??

Vandaag een week geleden was ik in Delft en had daar een leuke middag. Ik schreef er een stukje over. Zij leest ze zelden, maar deze was speciaal voor haar en ik dacht dat ze het wel zou kunnen waarderen. Dus plaatste ik de link op haar FaceBook.

Ze vond het zéker leuk en met haar een aantal Agility-vrienden. 

De reacties, die ik mee kon lezen, waren hartstikke leuk en vleiend .

De afgelopen dagen gebeurden er genoeg dingen om weer iets leuks over te maken. 
Dus startte ik mijn Blog op, om er aan eentje te beginnen.

Als eerste verschijnen dan de statistieken. Voor veel - vaak fanatieke - bloggers heel belangrijk, want dáár doen zij het voor. Zij willen gelezen, gezien en gevolgd worden. Door hoe meer, hoe beter. 

Dat is niet mijn insteek en motivatie. Meelezen mag en is zelfs leuk, maar niet mijn eerste prioriteit. Ook niet mijn tweede, derde en vierde trouwens. Daarom is het kringetje meelezers ook klein en beperkt tot dicht bij me. 

Het aantal 'views' per dag ligt gemiddeld rond de dertig. Dus dertig verschillende mensen die inloggen en lezen. Vaak loggen zij eens per zoveel dagen in en lezen dan alles terug wat ze nog niet gezien hebben. Eén specifiek bericht aanklikken gebeurt niet zoveel. Behalve als ik eens ergens een link plaats, dan wil dat aantal nog wel eens omhoog gaan.

Precies wat nu gebeurde. Tweehonderdentachtig keer werd de link bekeken. Door wie dan allemaal in godsnaam?? 

Daarmee is mijn 'Ode aan Agility' dan ook mijn best gelezen bericht ooit. Onbedoeld en tòch grappig.

Naschrift: De teller is inmiddels doorgelopen naar driehonderdnegenentwintig.