Om half één reden we uit Eindhoven weg. Dik na twee uur lag ik heerlijk in mijn mandje.
Om me vier en een half uur later te barsten te schrikken van de wekker. En dat niet alleen, ik moest er ook echt uit.
Dit is namelijk de tijd van de leuke dingen en van keuzes maken. Had ik dat niet al eerder verteld? Alleen maakte ik nu geen keuze, hoewel alles doen natuurlijk ook een keuze is.
De Vroege Vogels hadden om acht uur een activiteit gepland. Die is één keer per jaar en ik ben altijd te porren voor gezellige en sportieve dingen. Dus had ik me aangemeld.
Maar mijn ogen zaten nog zó dicht. Zelfs koffie kon er niet tegenop. Om kwart voor acht zette ik mijn fiets buiten en werd ik onaangenaam verrast door een bui. Ook nog! Daar had ik al helemaal niet op gerekend.
Na een kledingwissel vertrok ik toen het hele huis, wat zeg ik, de hele straat, nog in rust was. Samen met mijn appelkruimeltaart naar "het meertje".
Natuurlijk kreeg ik geen spijt. Want er is echt geen betere manier om goed wakker te worden, dan een fijn en fris stukje te rennen en fietsen in de polder. Samen met Evelien vormde ik een duo en Sascha en Anne sloten zich aan. Zo run-bike-runden we ons achttieneneenhalve kilometer door Schiedam en Overschie. Net als alle anderen én de wandelgroep die hun eigen rondje had gemaakt.
Terug gekomen, stond de tafel met lekkers al gedekt. Beetje jammer van de regen, want opgehouden was het nog steeds niet.
Maar nat waren we toch al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten