Viskoekjes

De kookboeken van Blue Band zijn geweldig. Mijn halve kook-leven draait om Blue Band. Ik vind Blue Band nog leuker dan de Efteling! Wat overigens ook goed te maken zou kunnen hebben met het feit dat ik perfect gelukkig zou zijn als ik Kethel nooit meer uit zou hoeven.

Járen geleden begonnen ze met uitgeven van kookboekjes. Klein, handzaam, simpel, overzichtelijk. Het allereerst deel Het Basis Kookboek kwam uit in negentienhonderdenvierentachtig. Omdat mijn vader bij dezelfde firma zijn actieve werkjaren versleet tussen de vloeibare wasmiddelen, kreeg hij elk jaar het nieuwste boekje in zijn kerstpakket. 

Uiteindelijk kreeg ik zijn verzameling. Elf delen. Hij dacht waarschijnlijk dat ik ze hard nodig had. Ben ik geen keukenprinses dan?

Van elke twee weken, eten wij er 's avonds ééntje met zijn vieren. In die week probeer ik meer te variëren en iets te maken dat past bij zijn goede voornemens om wat overgewicht kwijt te raken. Vis bereiden is vrij nieuw voor me. Omdat vloeibare wasmiddelen en vis geen goede match zijn, werd er bij mij vroeger thuis ingeramd dat vis vies is. 

Dat is niet waar hoor. Maar wél waar is dat ik geen vis heb leren eten. Laat staan klaarmaken. Maar ik leer het nu. Zowel het bereiden als het eten. Zolang het maar eenvoudig is, ik niets hoef te ontleden en geen koppen hoef te hakken. Ik zeg: diepvries is mijn grootste vriend.

Zo vond ik deze - op het oog - eenvoudige viskoekjes. Kon niet mislukken. De puree lukte, de kabeljauwfilet ook. 
Met ronde koekvormpjes stak ik er mooie visburgers uit. Nu hoefde ik ze alleen nog maar af te bakken in de Blue Band. Alleen maar.

Toen ging het toch nog mis. Want ik kan dat. De boel vernaggelen.

Na het keren waren het ineens geen koekjes meer, maar prut. Visprut.

De vormgeving mislukte dus hopeloos, maar qua smaak was het smullen.