De PlayStation.
Een apparaat dat tegenwoordig ons gezinsleven dreigt te domineren.
De allereerste PlayStation werd in 1995 door Sony op de Europese markt gebracht en ontstond door een mislukte samenwerking met Nintendo. Hun reclameslogan was 'Do not underestimate the power of PlayStation'. Het doel van deze campagne, gericht op jonge mannelijke tieners, was zich te onderscheiden van de rest van de game-business. In het najaar van 1998 wilden ze zich richten op een breder publiek. Gamen werd neergezet als een nobele, bijna heldhaftige activiteit, die je als het ware bevrijdde van het dagelijks leven.
De PlayStation 2 werd in maart 2004 eerst uitgebracht in Japan en in november van dat jaar in Europa. Hij zette de games in een veel breder perspectief, onder andere met betere graphics, een snellere engine en de mogelijkheid om DVD's af te spelen. Met behulp van een Network Adapter werd het zelfs mogelijk om bepaalde games online te spelen tegen andere PlayStation 2 gebruikers. Langzaam veranderde deze gameconsole in een entertainment machine.
Het was in die tijd dat het apparaat zijn intrede deed in ons huishouden. Eenvoudige, lieve spelletjes als Dora waren favoriet.
In mei 2005 werd de PlayStation 3 inclusief blu-rayspeler gepresenteerd en in maart 2007 volgde de lancering in Europa. In december 2015 waren er wereldwijd al achtenzestig miljoen consoles verkocht.
Jongste spaarde ervoor. Want hier konden veel beterder spellen op gespeeld worden. Toen we er later ook eentje cadeau kregen bij de aankoop van een televisie was de gekte compleet. Twee van die dingen in huis. Voor de wereldvrede in huis was het een uitkomst, want de heren hoefden geen afspraken meer te maken, omdat ze ieder hun eigen ding hadden.
Maar hier eindigde het nog niet. In november 2013 kwam er opnieuw een verbeterde versie, de PlayStation 4. Er kan nu ook een headset aangesloten worden op de controller, zodat je online kunt gamen en tegelijk met andere spelers kunt praten. Ook deze wilde Jongste hebben, dus al zijn spaar- en verjaardagseuro's legde hij ervoor bij elkaar. Ik begreep er niets van. Voor mij is een PayStation een PlayStation. Maar dit leverde me de titel 'Domste moeder ever' op.
Afijn. Het ding kwam er. Wat je zelf spaart, mag je bij ons namelijk zelf uitgeven.
Ze spelen er om beurten op, onze Jongste en Oudste. Tot voor kort geen enkel probleem, want Oudste had er eigenlijk niet zoveel interesse in. Maar sinds een week of twee is daar verandering in gekomen. Nu zijn we dus beland in dagelijks terugkerende discussies over wie wanneer en tot hoe laat mag. Liefst willen ze het per dag van minuut tot minuut contractueel vastgelegd hebben. Het gaat er lang niet altijd rustig, eerlijk en democratisch aan toe. En altijd wordt geprobeerd mij er in te betrekken. Soms ben ik bereid tot bemiddeling, maar meestal ben ik het spuugzat en moedig ik ze aan het lekker zelf samen op te lossen, te regelen en op elkaar af te stemmen.
Soms lukt dat.
Kijk maar.
Waar is de tijd van Pim Pam Pet gebleven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten