Een bezoek aan de stad is bij mij over het algemeen heel functioneel. Ik heb dan gewoon een aantal dingen nodig, meestal voor de andere gezinsleden. Gewapend met een lijstje, waarop de winkels staan waar ik desbetreffende dingen kan kopen, ga ik dan op pad.
Om vervolgens na een uurtje of anderhalf alle gekochte artikelen in hun tasjes op de achterbank te zwiepen.
Wegwezen hier.
Nu reed ik nog even een paar kilometertjes verder, naar een kringloopwinkel. Omdat ik het leuk vind om daar rond te lopen en alles te scannen op retro en "ach, weet je nog?"
Dat doe ik eveneens redelijk gestructureerd en in een straf tempo. Ook hier ben ik niet van het neuzen en lang dwalen langs alle rekken en planken.
Maar hier bleef mijn blik op hangen.
Nog niet zo heel lang geleden zou ik dit soort dingen bestempelen als 'rommel' en 'oude meuk'. Wat het natuurlijk ook is. Maar sinds een tijdje ben ik nu juist gecharmeerd van dit soort dingen.
Ik vraag me dan af, bij wie heeft dit in huis gestaan? Voor hoe lang al?
Dit waren niet de schoonste mensen denk ik, of fervent rokers. Ik vond het in eerste instantie jammer dat de potjes zo aangedaan waren door de tijd. Zo gelig. Sonde.
Of zou het gewoon......toen deed ik iets heel smerigs. Een nat vingertopje haalde ik over het potje en kijk nou eens.....het was gewoon vuil.
Voor een tientje mocht het me mee naar huis.
Moet je kijken. Is dat niet leuk? Dat heet nou Kringloopgeluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten