Ik ga niet huilen van ruilen

Het was best lang geleden dat ik aan ruilen deed. Stickers, knikkers dat soort dingen. Vroeguh, vroeguh deed ik dat. 

Toen sloop heel veel jaren later Corona ons leven binnen, was ik veel thuis en ging ik meer lekkernijen bakken.

Omdat ik niet alles zelf op wilde eten, en óók niet wilde dat mijn gezinsleden dat deden, ging ik koekjes weggeven.

Daarna ging ik bakken op verzoek. Het concept was simpel: als jij geen zin of tijd hebt, maar wèl zelf gebakken lekkers wilt, bak ik het voor je. Jij betaalt alleen de boodschappen en ik doe de rest. Tot en met thuisbezorging toe.

Toen ontstonden de eerste ruilacties *klik. Ik kreeg bakmixen van de molen, tulpen, vilt, lintjes en lapjes. En zij kregen koekjes. Leuk toch?

Mijn assortiment werd steeds een beetje groter. Inmiddels ben ik trots op mijn appelkruimeltaart, boterkoek, koksbollen, smartieskoeken, millionaires shortbread en chocoladekoekjes. Ik doe er een geinig zakje omheen, plak er een sticker op en het ziet er ook nog gezellig uit.

Deze week kwamen er twee lekkere ruilacties bij. Ik bracht zondag millionaires shortbread bij haar. Ze had veel reacties van bekenden voorbij zien komen op FaceBook, waar ik zo af en toe iets over mijn bakkerijtje plaats. 

Zo af en toe ja, want reclame maak ik niet zoveel meer. Mijn baksels vallen blijkbaar in de smaak en als ik iedereen wil bedienen begint deze hobby op werk te lijken. Mijn oventje is echt ieniemienie, waardoor het afbakken veel tijd kost. 
Mijn weekenden en vrije dagen zijn de laatste tijd redelijk gevuld met bakken voor diegenen die mij zelf benaderen. Ik heb daar lol in en het is leuk om te ervaren hoeveel routine ik ontwikkel door veel te herhalen. 

Terug naar zondag. Toen ik voor haar deur stond was zij net bezig met een verse paprikasoep. 

Ze beloofde me ook wat en nog geen vier uur later kreeg ik een appje.

Een heerlijk soepje was het.

Woensdag wilde ze opnieuw de shortbread en die kreeg ze van mij. Als ruil.

Thuisgekomen kwam ik er achter dat zij niet had willen ruilen, want het was haar gelukt om ongezien wat euro's in mijn tas te frommelen.

Vandaag gingen mijn baksels naar Maasland.

Toen zij het op kwam halen bracht ze allemaal lekkere dingetjes voor me mee.

Bij het weggaan vroeg ze me een Tikkie te sturen voor de onkosten. Nee dus. Ga ik niet doen. Wij doen ruilen. Zei ik haar via Whatsapp. Maar ook zij zei dat dit als extraatje bedoeld was.

Ik merk en hoor het vaker de laatste tijd. Dat ik best wat zakelijker mag zijn. De prijzen iets hoger moet maken, want ik stop er toch tijd, stroom en dergelijke in..?

Ik ben er over na aan het denken. Want krijg ik dan nog wel 'bestellingen'? Wat hebben mensen er voor over?

Hier en daar steek ik mijn licht op over wat zo'n beetje gebruikelijk is. Daar schrik ik dan van. De stukjes shortbread bijvoorbeeld kosten €0,25 alleen aan grondstoffen per stukje. Precies wat ik er nu voor vraag. Gisteren zag ik iemand die voor stukjes van dezelfde grootte €1,20 vraagt. Serieus, één euro twintig? Ammenooitniet. 

Ik denk er nog even verder over na. Als jullie suggesties hebben, hoor ik ze graag.

Intussen bak ik vrolijk verder en hoop ik dat er lekker veel mensen van mee blijven snoepen.