Brammetje

Corona brengt veel persoonlijk leed mee. En dan bedoel ik niet dat je favoriete merk pastasaus even niet verkrijgbaar is in de supermarkt. Of dat je theatervoorstelling niet doorgaat. Dat is geen leed. Dat is een gevalletje-hartstikke-jammer-maar-niet-meer-dan-dat.

Ik bedoel persoonlijk leed als in zieke mensen, het verlies van dierbaren, de isolatie van bewoners van zorgcentra.

Maar Corona brengt ook mooie dingen. Mooi in het menselijk contact. Met Corona lijkt er een zekere rust over mensen gekomen te zijn. Er is minder haast, meer tijd.
Meer aandacht voor elkaar. Zorgen voor. Omkijken naar.

Er kan ineens van alles. Bedrijven, instanties, ik zie overal flexibiliteit ontstaan. Regels en afspraken zijn ineens veel minder star.

Er ontstaan prachtige initiatieven. Groot en klein. Ik wil graag een voorbeeld uit onze omgeving noemen.

Hier in het winkelcentrum zit een patattenbakker. Een goeie, als je het mij vraagt. Zij is een actieve winkelier, met regelmatig hele sociale initiatieven. Nu had ze ook iets bedacht.

Mijn Pa van 80 is gewend veel alleen te zijn. Hij kan het goed met zichzelf vinden en kan zich prima vermaken. Hoewel hij nu vooral de sport op televisie erg mist.

Maar toch. Alleen is alleen. Hij kan nu niet bij ons komen eten, en ik ga er geen bakkie koffie drinken. Hij is een lekkerbek. En hij woont bijna naast de patattenbakker. Dus ik gaf hem op bij Marianka.

De volgende dag kreeg ik dit bericht.

Wàt leuk! Ze was gewoon langs geweest. Is dat niet ontzettend lief?

Ze kon er ook nog om lachen.

Ik zeg: actie geslaagd. Uiteindelijk heeft ze bij 126 (!) mensen een Brammetje afgeleverd. Hoe bijzonder is dat?

Marianka, nogmaals hartstikke bedankt en ik hoop dat jullie nog lang kunnen blijven verkopen. Aan jullie inzet ligt het niet. Creatief en flexibel als altijd.