Kijk eens naar het vogeltje

Ik denk dat ieder gezin het te weinig doet. Maar dat dit wél de exemplaren zijn, die je na tig-jaar als je de periode allang ontgroeid bent, het meest ontroert.

Ons gezin doet het ook te weinig. De mannen in huis hebben zo wie zo een broertje dood aan fotomomentjes. Laat staan deze.

En ik snap dat zo goed. Maar toch. Maar toch. Maar toch. Je kunt het nooit meer over doen en het is zo leuk voor als je later groot bent. Dat geldt voor mij, maar volgens mij ook voor hen. Voor het gemak vul ik dat maar even voor hen in...

Dus. Ik wil het. Ik wil het. Ik wil het.

In het Drentse Hunebedmuseum kreeg ik ze zover, dat we even bij elkaar op een bankje gingen zitten. Het werden hilarische minuten.

Maar het leverde niet één goede gezinsfoto op. Is dat erg? Wel nee, iets is altijd nog beter dan niets.