Koekvormpjes konden er dit keer gespaard worden. Dàt vond ik leuk, als recreatief thuisbakkertje. Een spaarperiode van vier weken is wel véél te kort voor een gezins-portemonnee. Maar mensenlief, want een ruilhandelsgeest hebben wij met zijn allen. Familie spaarde mee en ineens had ik er een heleboel. Dezelfden. Dàt wel natuurlijk.
Ik ging op zoek naar mede spaarders en we hielpen elkaar waar we konden.
Zondag was de laatste dag dat ze uitgedeeld werden. Ik moest nog brood en wat andere dingen hebben en dacht 'Ik ga nog een pakje bemachtigen. Wie weet moeten de dozen leeg en geven ze me er eentje extra.' Wie niet rijk is moet tenslotte een beetje slim zijn. En het lukte. Ik kreeg gewoon 10 pakjes van dat aardige meisje. 'Ze moeten toch op.' Zie je wel, dat dacht ik al.
Ik had mazzel, want er zaten er 2 in die ik nog niet had. De laatste 2 ontbrekenden kwamen uit onverwachte hoek. Lang leve Social Media.
Zondagavond deed ik een proefbaksel. Beetje stoeien met de samenstelling van het deeg, stand van de oven en baktijd.
Om binnen, laat ik zeggen, 1 week tot het ultieme letterkoekje te kunnen komen.
Al snel begon het serieus lekker te ruiken op de benedenverdieping.
Van de eerste serie stuurde ik ons gezin een foto, om hen uit alle hoeken van het huis naar de keuken te lokken. Als je scherp kijkt, zie je dat ik toen de S nog niet had. Deze stand-ins maakte ik van een bijgesneden en verfrommelde spiegelbeeld-Z.
Mijn telefoon bliepte bijna onmiddellijk terug.
Ik dacht serieus dat hij blij was met zijn korte naam, nu hij probeert minder te snoepen.
Toch niet dus.
Afijn, ik ben compleet.
Maar ik heb er nog een zwikkie over. Iemand nog iets nodig? Dan zorg ik dat ze bij jou komen.
Wat ik uiteindelijk overhoud gaat naar een juffie toe.
Iedereen bedankt voor de hulp!
Ik gaf ze, aan het begin van de actie, aan de mevrouw achter mij. De cassiere vond het zo'n lief gebaar dat zij het aantal verdubbelde.
BeantwoordenVerwijderenSoms hebben ze best leuke acties.