Word de architect van je toekomst

Leraar, lid van een vakantie-animatieteam, medewerker in een pretpark, professioneel keeper, gametester. Zomaar een greep uit de opties die Jongste voor ogen heeft gehad in zijn tot nu toe 16-jarig leventje. Op de basisschool was nog geen ruimte om over deze gedachten te wisselen. 'Ga je eerst maar eens gedragen' en een begeleid rugzaktraject, was wat ze hem te bieden hadden.

Dat hebben we toen vriendelijk afgeslagen en hebben hem geholpen zich te ontwikkelen op zijn middelbare school. Zowel persoonlijk, als qua studievaardigheden en slimmertjes.
Dit kuiken van ons, een stakerige boomlange jongen inmiddels, is uitgegroeid tot een sociale, vrolijke, graag geziene gast die heel goed weet wat hij wil. Nog niet altijd wat hij kan, want zelfoverschatting is nog wel een dingetje.

Maar hij durft hoog in te zetten, kan dromen en weigert te zeggen 'dit kan niet'.

Al heel jong showde hij zijn skills in het omgaan met iedereen die jonger en kleiner was dan hij. Dieren vielen ook onder die categorie.

Een jaar of twee, misschien drie, later plantte hij een zaadje dat inmiddels ontkiemd en groeiende is. Dierenarts. Dat leek hem wel wat. Dan wel met kleine huisdieren en alles zonder prikken en bloed. Niet realistisch dus, maar wat geeft het. Op die leeftijd enig idee hebben van wat je leuk vindt, is al best bijzonder én fijn.

Zijn profielkeuze eind derde jaar HAVO was niet moeilijk. Natuur en Gezondheid moest het worden. Het verplichte vak Scheikunde is een pittige, maar met hulp van Opa kwam er licht in de duisternis.

Eind vierde jaar snuffelde hij al eens op termen als dierenarts en opleiding. Hij kwam terecht bij de enige Nederlandse opleiding die er is. Zijn hartslag steeg abrupt. Het bleek een Universitaire studie. En dus alleen toegankelijk met een VWO diploma. Inclusief Natuurkunde, wat hij nu niet in zijn vakkenpakket heeft.

~ foto van internet ~

Nu hij in de examenklas zit, moet hij zich serieus gaan beraden op een vervolg. Hij heeft eigenlijk maar één ding voor ogen: Dierengeneeskunde en dus eerst VWO gaan doen.
Op school heeft hij al geïnformeerd wat de overgangseisen zijn van HAVO naar VWO en nu al is zichtbaar dat hij zijn inzet daarop afstemt. Aan motivatie geen gebrek. Zijn cijfers zijn nog niet op het vereiste niveau, maar stijgen wél.

Ik voorzie een lange lijst maren. Zoals daar zijn:
- Eerst slagen met een 5,5 gemiddeld van alle examencijfers 
- Een eindlijst hebben van een 7 gemiddeld.
- Twee jaar VWO doorlopen én slagen.
- Instromen met Natuurkunde.
- Een tweede vreemde taal moeten gaan volgen.
- Toegelaten worden op de opleiding Diergeneeskunde. Het aantal aanmeldingen per jaar is ongeveer 1100 Het aantal toegelaten studenten 225.
- Een zes-jarige studie. Zes jaar studiekosten. Slechts vijf jaar studiefinanciering.

Minimaal 8 jaar verder studeren dus, met financiële offers en zowel intellectuele als mentale uitdagingen.
Het zou mij afschrikken. Hem ook, zegt hij. "Maar het houdt me niet tegen."

Dat vind ik ge-wel-dig. Durf te dromen en probeer je dromen waar te maken. Je weet nooit waar het je brengen gaat.

En dus bezochten we gisteren alvast een open dag. Om sfeer te proeven en te ondervinden of dit het gevoel zou verzwakken of juist versterken.

Nou, ik kan je zeggen: ik ga ook die opleiding doen. Nou ja, bij wijze van spreken dan. We kwamen er enorm enthousiast vandaan. Mijn persoonlijke leerpunten waren onder andere:
- Ik zoek té lang naar een parkeerplaats
- Het is ongelofelijk irritant als mensen niet aanschuiven in de collegebanken
- Ik loop te langzaam de collegezaal uit
- Het is raar dat je in Parijs woont en hier de opleiding wilt gaan doen
- Mensen die aan de dieren preparaten zitten, moeten direct verwijderd worden
- Vooral géén vragen stellen. Ik herhaal, géén vragen.

Aldus Jongste.

Nu moeten we hard gaan nadenken over een Plan B. Dat wordt nog een hele uitdaging.