Wandelen rond en op de Grebbeberg

zaterdag 30 april

Voor het eerst in 23 jaar was ik met Koningsdag niet in mijn eigen Kethel-dorp. Het kwam zo uit om precies vandaag een gezellige wandeldag te plannen. Vorig jaar deden we dat voor het eerst met zijn vieren op de Posbank,*klik. Juist omdat het toen zo'n heerlijke dag was, besloten we dit jaar op herhaling te gaan. We hoopten op een niet té natte dag, maar de voorspellingen waren niet al te best. 

Ik liet thuis oranje koeken achter, als vervanging voor de oranje tompouces die ik normaal in huis haal op deze dag.

Nadat ik Pa had opgehaald reden we in ons- vervangend-vervoertje in ruim een uur naar het station van Rhenen in de Betuwe. Per 5 minuten rijden werd de lucht boven ons 5 tinten grijzer. Maar we waren zeker niet van plan onze 'zin in' negatief te laten beïnvloeden. 

Aldaar parkeerden we naast onze Drentse wandelmaten. Vanaf daar gaf ik me volledig over aan de heren. Waar ik normaal graag weet waar ik heen ga en me daar op voorbereid, had ik me dit keer nergens mee bemoeid. Dat was ook totaal niet nodig, want hij is een kei in mooie wandelroutes vinden en deze inkorten en uitbreiden waar nodig. Beide mannen hadden de route in hun GPS ingeladen en gingen direct over tot overleg en naar elkaars materiaal gluren. Precies zoals ik het had bedacht. Ik hoefde alleen nog maar mee te overleggen over of we nu koffie gingen drinken of eerst tot aan het pontje zouden gaan lopen. We besloten tot het laatste.

Om te beginnen moesten we dan eerst maar eens de Nederrijn over. Dat deden we door over de Rijnbrug naar de overkant te lopen. Van daaruit liepen we langs de uiterwaarden, direct al een prachtig gebied. Delen hiervan overstromen bij hoog water. We passeerden daarbij De Spees, een restant van de verlengde Grebbelinie. 
Een locatie waar onze chef Geocaching halt wilde houden. Dankzij zijn speurwerk thuis én ter plaatse, konden we hier allemaal onze naam in het logrolletje schrijven.

Hiervandaan was het nog maar een klein stukje naar de Veerweg, waar in 't Veerhuis in Opheusden aan de rand van de Nederrijn de koffie én gebakjes op ons stonden te wachten. Een prachtig pand, vol pure nostalgie. De eerste 5,6 kilometers zaten er op.

~ Slechte overbelichte foto, maar té leuk om weg te gooien. ~

Weer buiten konden we zo de pont op. Het Opheusdense Veer, één van de oudste Nederlandse veerponten. Het veer werd omstreeks 1300 benoemd in documenten, maar schijnt in de 9e eeuw al gevaren te hebben. 

Niet raar dat er geen betaalautomaat aan boord was toch? Maar driekwart van ons had niet één klinkende munt bij zich om de tocht te bekostigen. Zo werd Chef Geocaching ook Chef Muntgeld, want hij hielp ons uit de brand.

Aan de overkant liepen we zo natuurgebied De Blauwe Kamer binnen. 

Een natuuroeverreservaat aan de Noordelijke oever van de Nederrijn. 

Nieuwe natuur, special aangelegd om de rivier vrij spel te geven. Hierdoor is de natuur er voortdurend in beweging. De Blauwe Kamer staat regelmatig onder water, om daarna ook weer droog te vallen. Door die afwisseling is het een magneet voor vogels.
Het is daarom een paradijs voor vogelliefhebbers. We liepen naar de vogelkijkhut, die uitzicht biedt over het vogelrustgebied en een broedkolonie van lepelaars en aalscholvers.

Er schijnen hier gedurende het hele jaar meer dan 200 vogelsoorten gezien te worden.
Het was er pràchtig. Ze waren met heel velen. Enkelen zaten op een nest en af en toe konden we een glimp van de kleintjes opvangen. Er hing een landelijke, gemoedelijke rust. Ik keek mijn ogen uit en had me er best nog een uurtje langer kunnen vermaken. 

Maar we gingen nog veel meer mooie dingen zien, dus hop, in de benen weer.

Richting de Grebbeberg, een stuwwal. Hij bestaat voornamelijk uit materiaal dat de rivier hier heeft afgezet. Het is een 52 meter hoge heuvel die de zuidoostelijke punt vormt van de Utrechtse Heuvelrug. Door zijn strategische ligging is hij van groot historisch belang geweest. 

De heuvel is namelijk vooral bekend door de Slag om de Grebbeberg. In de ochtend van 10 mei 1940 vielen Duitse troepen Nederland binnen. Ze dachten binnen 24 uur de Grebbeberg in handen te hebben, maar de kracht van de Grebbelinie was groot. De Nederlandse troepen hielden uiteindelijk drie dagen stand tijdens de Slag om de Grebbeberg. 

Hier ongeveer kregen we twee keer een korte, pittige bui op onze koppies. Capuchons op, schuilen onder de bomen én een oranje koek hielpen ons daar doorheen.

Kijk, daar! Daar ligt 't Veerhuis waar we vandaan gekomen waren.

Voor we de echte klim naar boven gingen maken, vonden we opnieuw een cache. 
En eenmaal boven nog een paar.

~ Wéér een afschuwelijk overbelichte foto. Wat was er mis met de instellingen? ~

Het was een flinke klim, via al die treden. Een aanslag op de ademhaling en bovenbeenspieren.

Wegens gebrek aan terrasjes hier, spraken we onze survival skills aan. Er kwamen zomaar 2 thermoskannen met warme thee en voedzame broodjes uit de rugzakken. Dat jullie niet denken dat we dit alleen op taartjes en koeken doen hè...

Na het lopen van wat rondjes op 'de berg' vonden we het Aardkundig Monument. 

Inmiddels was het ongemerkt al best laat geworden. 

We besloten daarom de route niet verder te verlengen, maar richting bewoonde wereld te gaan.

Hier bezochten we nog het Militaire Ereveld Grebbeberg. De eerste oorlogsbegraafplaats van Nederland. In 1940 werden hier zowel Nederlandse als Duitse gesneuvelden naast elkaar begraven, op de plaats van het strijdtoneel. Na de bevrijding werden de stoffelijke resten van de Duitse militairen elders herbegraven. Sinds 1946 worden hier ook militairen (her)begraven die tijdens de meidagen van 1940 elders in Nederland zijn omgekomen. 
De begraafplaats telt nu meer dan 800 graven.

Het was een zeer indrukwekkende plek om rond te lopen, met veel achtergrondinformatie. Zorgvuldig onderhouden, met een prachtige eenheid in bloemen en kleuren. 

Stil verlieten we na geruime tijd rondlopen, deze locatie. We besloten dat hier onze wandeling deze dag moest eindigen.

Voor we allemaal huiswaarts zouden gaan, zochten we nog een restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Wat een traktatie; bedankt!

Zo kwam er een eind aan een leerzame, gezellige én sportieve dag. 19,3 kilometers hadden we gelopen uiteindelijk.

Ik voel dat hier een traditie is geboren. Volgend jaar weer?