dinsdag 14 mei 2019

Een gekruid cadeau

Drie jaar geleden kreeg hij een smartphone voor zijn 50e verjaardag. Hij had hem helemaal niet nodig hoor. Al dat hippe gedoe.

Maar wat maakte hij er uiteindelijk graag en veel gebruik van. Ook wel weer eens teveel naar zijn zin. Twitter is daar naar mijn idee de oorzaak van. Ontelbare keren per dag checkt hij de nieuwtjes van nationaal en Spartaans belang. Want hij wil alles graag uit de eerste hand weten.

Door het intensieve gebruik, nog niet goed ontwikkelde kwaliteit van de camera én het gedateerd raken van batterij en besturingsprogramma, had hij steeds meer te mopperen.

Maar hij is een krent als het gaat om spullen voor zichzelf kopen - biertjes en etentjes zijn geen spullen hè - én hij heeft een broertje dood aan zoeken naar welke hij dan hebben wil.

Dus die smartphone kon best nog een tijdje mee en zo mopperde hij voort.



Zonder opzet hielp ik hem een handje. Door het opruimen van onze kruiden afdeling te lang uit te stellen.

Ik kook de laatste tijd wat vaker anders dan aardappelen-vlees-groente. Probeer nieuwe recepten uit. Niet ingewikkeld, want daar ben ik niet zo van, maar wél zodanig dat ik meer en meer kruidenpotjes in de kast heb staan. Allemaal anders qua uiterlijk en merk. Rommelig, vol en licht chaotisch dus. Zodat ik binnen enkele weken van geen chilipoeder naar twee potjes chilipoeder ging. Gewoon, omdat ik in dit niet-overzicht niet snel genoeg door had dat ik het al voor 1,5 mensenleven in huis had. 

Ik denk al een tijdje over een fris en strak systeem met eenduidige potjes met dito etiketjes op een prominente plek in de keuken. Dit denken heeft te lang geduurd. 
Of, vanuit hém gezien, misschien wel net lang genoeg.


Op enig moment trok ik namelijk het keukenkastje open en er bleek achter dat deurtje iets op scherp te staan. Uit mijn ooghoeken zag ik dit vallen en direct werd de jongleur in mij wakker. Hah! Ik had ze gewoon onderschept en opgevangen, die twee potjes.
Maar er bleek ook een derde potje gevallen te zijn.


Gevallen. En geland bovenop zijn smartphone, die op het aanrecht lag op te laden. Krak.
Zó een barst in het scherm, wat al vrij snel een gat werd.



Maar hij deed het nog, dus no-way dat hij nu wel het internet op dook om zich te gaan verdiepen in wat er te koop was.

Dus gingen wij dat maar doen. Met de hulplijntjes van Jongste hadden we al snel zijn verjaardagscadeau uitgezocht.

Nu nog een kruidenpotjes-systeem. Iemand interesse in een potje chilipoeder?

6 opmerkingen:

  1. whahahahahaha gij snoodaard :-)
    alles voor het goeie doel hé.
    maar ehh je had er ook gewoon per ongeluk op kunnen gaan staan, dan had je al die kruiden niet gehad :-) leuk kadootje hoor een nieuwe telefoon

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Maar dan hadden we ook al die originele maaltijden niet gegeten ;-).

      Verwijderen
  2. Reacties
    1. Nu wel ja. Maar toen het net gebeurd was voelde ik me wel een enorme oen hoor.

      Verwijderen
  3. De moraal van dit verhaal: leg nooit je mobiel onder keukenkastjes. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Shit happens.
    Ik heb de kruiden nu gewoon in een laatje naast het fornuis zitten.
    Ik maak mij meer zorgen over mijn glasservies wat in een kast staat die euh... echt aan vervanging toe is.

    Een nieuwe telefoon uitzoeken is ook best lastig. Stop. Ik lieg. Het uitzoeken is een fluitje van een cent. Daadwerkelijk tot de aanschaf over gaan, da's een ander verhaal.
    Balen van die telefoon dus.

    BeantwoordenVerwijderen