Afwachten

De examenweken zijn voorbij.

Hij rolde er vrij relaxed doorheen. 

Vertelde ons triomfantelijk hoe zinnig het is dat hij breed geïnteresseerd is in mens, natuur en milieu. En hoe functioneel gamen toch eigenlijk is. Want hoewel de hele klas de Engelse teksten moeilijk te begrijpen vond, kon hij het hele verhaal over biogassen en enzymen prima volgen. En had hij geen moeite om uit de mogelijke antwoorden te kiezen. Omdat hij héél toevallig het originele artikel over dit specifieke spel - de bron - waar de tekst naar verwees, enkele maanden geleden gelezen had. 

"Goed hè, mam?"

In tegenstelling tot klasgenoten deed hij niet aan natafelen. Hij had totaal geen behoefte aan nabesprekingen. Had geen antwoorden opgeschreven en vergeleek dit achteraf niet met de juiste antwoorden.

"Daar word ik alleen maar nerveus van."

Al zijn zelfvertrouwen verdween jammer genoeg op de allerlaatste dag. Hij moest voor Scheikunde aan de bak. Zijn zwakke plek. Ondanks al zijn studie-uurtjes met opa, kon hij er helemaal niets mee. Aldus onze scholier.

"Dàt wordt dus een her."

Zijn humeur lijdt er niet onder. Hij geniet volop van het niet zoveel meer moeten nu.

We gaan wel zien hoe dit afloopt. Het grote wachten is begonnen. Voor de zekerheid is wél alvast die ene klus afgerond. Eindelijk is het gelukt de oude vastgeroeste schroeven en afgebrokkelde vlaggenstok te verwijderen. En de nieuwe op te hangen, die al ruim een jaar in huis ligt.

Want je weet tenslotte maar nooit.