Student en docent

Hij is slim. Niet slim geboren. Maar zijn hele leven lang blijven leren. Met een niet te stillen honger naar kennis. En een niet te bedwingen drang om zijn meeste tijd nuttig en efficiënt te gebruiken.

Ik kan me niet herinneren dat ik daar ooit, tijdens mijn schoolperiodes, voordeel aan heb gehad. Ik heb zelf hard gewerkt tijdens mijn opleidingen, maar geloof niet dat ik ooit samen met hem aan mijn huiswerk heb gezeten.

Terwijl ik in mijn kamer boven de boeken hing, lag hij in zijn slaapkamer op bed zijn lessen te doen voor de cursus Frans die hij volgde. Met een ijzeren discipline.

Nou ja, zo is mijn herinnering. De waarheid zal best anders zijn.

Op één moment tijdens mijn middelbare schooltijd maakte hij qua studie-ondersteuning wél een onuitwisbare indruk op me. Hij nodigde mij en een vriendin uit, om in 'zijn'  laboratorium te werken aan een natuur- of scheikunde opdracht. Een hele simpele, volgens hem. Maar ja, hij was toen al de professor, de uitvinder, zoals wij hem later zijn gaan noemen. Ik weet nog dat ik het bere-interessant vond, maar snapte geen reet van wat we daar nou eigenlijk aan het doen waren.

Na de Franse maakte hij zich ook de Noorse en Spaanse taal eigen. Niet via zomaar een cursusje in het buurthuis, nee, hij pakt dit zoals alles in zijn leven, zeer serieus aan. Basiscursus, vervolgcursus, nog een cursus, privéles, ingesproken teksten op zijn Ipod. Vroeg ik hem met welk verjaardagscadeau we hem blij konden maken, dan was dat regelmatig een studieboek.

Wat ik me van de laatste jaren herinner, is dat hij het steeds leuker begon te vinden om zijn kennis te delen en over te dragen. Ook wel tot vervelens toe, geef ik schoorvoetend toe. Want ik zat er niet altijd op te wachten, om na een simpele vraag direct een heel hoorcollege over me heen gestort te krijgen.

Maar inmiddels hè...inmiddels verdient hij een standbeeld. Hij is degene die Oudste heeft geholpen eerst zijn niveau Duits en later ook zijn Engels sterk te verbeteren. Hij wist hem te boeien, zijn aandacht vast te houden en hem te verleiden keer op keer naar hem toe te komen.

En nu, nu is Jongste aan de beurt. Over één week is zijn examenperiode begonnen. Hij lijkt er (nog) vrij relaxed onder. Zoals gezegd, mijn eigen tijd - inmiddels 35! jaar geleden - herinner ik me als spannend en vooral heel druk. Ik heb me toen suf geleerd.

En Jongste...? Die is 2 dagen geleden begonnen met het openslaan van zijn Biologie boek. Hij heeft nu 2 hoofdstukken doorgelezen en vindt dat hij thuis al erg veel gedaan heeft.

Maar. Hij is wel zo slim geweest om ook zijn opa in te schakelen, om aan zijn Scheikunde achterstand te werken. Al meerdere weken fietst hij twee of drie keer per week naar hem toe en wordt hij gedurende enkele uren bijgespijkerd. Het werkt, want bij opa is er geen afleiding en dus geen ontsnappen mogelijk.

Dat doen ze dus echt super goed samen. En maakt dat ik zéker vind dat hij zich serieus aan het voorbereiden is op de komende, bepalende, weken.

Dus gaf ik hem een boterkoek mee. Of nee, dé boterkoek.