De Posbank

zondag 6 mei 2018

Vandaag hadden we een familie-bijklets-wandeldag gepland. Om half negen startte ik de auto en pikte in Holy Pa op. Anderhalf uur later parkeerden we bij Het Bezoekerscentrum Nationaal Park Veluwezoom van Natuurmonumenten in Rheden.

Hoogste tijd voor koffie. Mét. Intussen was ons Drenths gezelschap ook gearriveerd. 
Aan een tafeltje op het terras in de zon, wisselden we de eerste nieuwtjes uit. De heren raakten direct in gesprek over GPS, Garmin, waypoints en weet-ik-veel-wat-nog-meer-allemaal. Daar hadden we de rest van de dag geen kind meer aan.

De verleiding tot nog een tweede bakkie was groot, maar we vonden ook alle vier dat er nu gewandeld moest worden. We hadden een aardig tripje voor de boeg en het zou alleen maar warmer worden. Alé hop, opstaan dus.

Het werd een prachtige route. 

Door uitgestrekte bossen, zandverstuivingen, langs de schaapskooi, glooiende grashellingen en over heidevelden. Vlak in de schaduw maar ook klimmetjes over mulle ondergrond pal in de zon.

Met regelmatig een pas op de plaats. Voor een slokje. Een foto. Een blik op de route en gewoon, om even stil te staan bij wat we zagen. Genieten van het prachtige gebied en uitzicht. En om één geocache te zoeken en te vinden.

Het was zomers qua weersomstandigheden. Er was veel volk op de been. En weet je wat? Het voelde als vakantie.

Er werd veel gepraat en soms gezwegen. Gezocht naar de hazelworm, die anders dan de naam doet vermoeden, een pootloze hagedis is.

Op ongeveer de helft van onze uitgestippelde route, liepen we de stuwwallen van de Posbank op. Echt hè, ik heb altijd gedacht dat de Posbank de naam van een gebied was. 
In de volksmond is het ook de benaming van het heidegebied waarin het ligt. Dus ik dacht dat heus niet alleen. Maar nee hoor. De eigenlijke naam van dit gebied is Herikhuizerveld. 

De Posbank blijkt niets meer dan een halfrond stenen - monumentaal - bankje, vernoemd naar meneer Pos. Hij was in het begin van de twintigste eeuw voorzitter van de ANWB en grote promotor van dit prachtige stukje Nederland. De plek van het bankje heeft een hoogte van 90 meter boven NAP en vanaf daar heb je een mooi uitzicht. 

En er was een theehuis, met toiletten en vers water voor in onze flesjes. Samen met een lekker broodje, niet onbelangrijk. Het was namelijk wel tijd om onze energievoorraden aan te vullen.

Na een kwartiertje vervolgden we onze weg. Om een aantal kilometers verderop een koffiedrink-plek te vinden. Er kwamen ijzerkoekjes uit de tas en wat heb je nou nog meer nodig?

Vanaf hier was het nog zo'n twee kilometer lopen. 

Even voor vijf uur waren we terug waar we vertrokken waren. Omdat we nog lang niet uitgepraat waren, liepen we naar het even verderop gelegen restaurant Houtplaats. Op het terras deden we ons tegoed aan allerlei lekkers. Om half negen zetten we een grote krul door deze zondag.

Het was een heerlijke dag, met prachtig weer en goed gezelschap.