Voetbaltas

Deze dagen een knap staaltje onverschilligheid hier in huis.

Zo eentje, die we waarschijnlijk allemaal wel kennen. Of vanuit ons eigen huidige gezin, of nog van vroeger. Helemaal niets nieuws ook. De ene keer maakt het bij mij meer los dan de andere keer. Hangt er maar net vanaf hoe mijn bui is, hoe zijn bui is, of ik moe ben, nog geen koffie heb gehad of andere sfeerbepalende omstandigheden. Soms maak ik er geen punt van, af en toe lost het zich vanzelf op en in zeldzame gevallen loopt het uit de hand.

Ik geloof dat we dit keer in de laatste categorie zijn beland. En omdat ik graag iedereen het gevoel geef, dat het bij een ander altijd nog erger kan, deel ik het dit keer met jullie. Zodat je je schouders ophaalt als het bij jou thuis weer eens gebeurt. "Want ach, dat hebben ze bij Schuurmans ook. Het hoort er allemaal bij."

Picture it. Schiedam. Zaterdag eind van de middag. Als ik in de woonkamer de schuifpui open doe en de tuin in kijk, zie ik dit.

Dan vandaag. Dinsdag eind van de middag. Ik zie dit.

Serieus hè?! Ik vind het al zwaar irritant dat ik nog steeds na elke voetbalwedstrijd moet vragen of hij zelf zijn tas leeghaalt, de natte kleding wil laten drogen en later in de wasmand wil gooien. Hij voetbalt pas een jaar of 12, dus best logisch dat hij daar zelf niet op komt.......

Meestal gaat er 3x vragen en een uurtje of wat overheen, voordat het dan eindelijk gebeurd is. En dan moeten zijn vader en ik op onze handen gaan zitten, om te voorkomen dat we het dan maar even snel zelf gaan doen.

Zaterdag was 3x vragen dus niet genoeg. En wij spraken via oogcontact af dat we het er niet meer over zouden hebben. We zouden wel zien..........

Nou. Dan krijg je dus dit. De tas + natte en inmiddels énorm stinkende inhoud staat er nog steeds. Onaangeroerd. En denk nou niet "Ja, als je de tas niet ziet staan, denk je er natuurlijk ook niet meer aan." Want je ziet hem wél staan, vanuit de woonkamer. Daarbij is hij er nu al twee dagen 's ochtends langs gelopen om zijn fiets te pakken. 
En er nog twee keer langs gelopen toen hij aan het eind van zijn stagedag weer thuis kwam.

Hij kan dat gewoon, er strak omheen navigeren en negeren.

Nou ben ik benieuwd of hij dat over een uurtje of twee ook kan. Want dan moet hij naar de club, voor de avondwedstrijd van vandaag. Ik zie hem er nog voor aan dat hij mij gaat vragen waar nou toch zijn tas en voetbalschoenen zijn? Ik verheug me al op zijn gezicht wanneer hij de rits opentrekt.........