Moederdag, je kunt er bijna niet omheen. Bijna ja. Want hier in huis weet geen kind dat het vandaag - commerciële - Moederdag is. Dat geeft helemaal niet.
Ik persoonlijk vind het een hele confronterende dag voor zoveel vrouwen.
Ik ken vrouwen die, soms al heel vroeg, afscheid van hun kind hebben moeten nemen. Waarvan hun kind(eren) niet meer bij ze wonen. Vrouwen die zo graag een kind hadden willen krijgen, maar wie dat niet gegeven was. Vrouwen die hopen ooit moeder te mogen zijn, maar zoveel geduld moeten hebben. Vrouwen die hun moeder moeten missen, soms al heel lang, soms nog maar zo kort. Vrouwen die met pijn aan hun moeder denken, die haar zorg en warmte hier missen of haar nooit hebben leren kennen. Vrouwen die moeder zijn moeilijk vinden.
Moeders met zorgen, die er alleen voor staan. Moeders niet meer hier.
Hoe confronterend zijn commercials, reclamefolders en Social Media vol zelfgemaakte knutsels, ontbijtjes op bed en cadeaus dan?
Zelf prijs ik me gelukkig met mijn laatste-kans-moeder en een schat van een schoonmoeder, ook al kan ik hen dat niet persoonlijk meer vertellen.
Ben trots op veel dingen in mijn leven, maar niets verslaat het moederschap. Maar ik besef dat niet alléén op Moederdag.
Hier dus geen bloemen en cadeaus. Omdat de heren in huis daar niet aan denken en ik dat wel best vind. Gewoon, uit respect voor al die vrouwen voor wie het gewoon een rotdag is vandaag.
Ik hoop dat jullie allemaal een mooie dag hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten