Vivre !

Zaterdag 23 maart 2019

Kort nadat ik Wim leerde kennen, ontmoette ik jou. Een klein pedant mannetje. Zelfverzekerd en met een houding van 'wie doet me wat?'. 

Onze levens verstrengelden zich. Een groot deel van onze nog kinderloze levens brachten we, wanneer we niet aan het werk waren, met elkaar en al die anderen door.

~ CJV Zomerkamp ~

De Pacha, de Vonk, Leusden, Hoek van Holland. Dat waren de locaties waar het zich grotendeels afspeelde.

~ CJV Zomerkamp ~

Feest- en kaart avonden, Tour van 13 langs alle provincies, CJV kampen in Leusden, strandvolleyballen, zonnige zondagen op een handdoekje en goed gevulde koelboxen, lange hilarische weekenden weg, Kerst volleybal toernooien met aansluitend gourmetten met zo'n 25 man in het Vundeke.

Van jou leerde ik hoe ik mijn skates moest verzorgen en we volbrachten de enige skate marathon die ooit in Rotterdam is georganiseerd. Bij jou kocht ik mijn eerste merkkleding. Een spijkerbroek en -jasje van het merk Pepe. Een blauw wit gestreept shirtje en een sweater van Hookipa. Ook al is dit zo'n 30 jaar geleden, ik ben dit nooit vergeten.

Bij elke verfklus denk ik aan je, want dan trek ik hem weer aan. Mijn levensloop als volwassene is hierop in verf terug te vinden. Deze gaat nooit weg.

~ Vrijgezellenfeest augustus 1992 ~

Twee keer per jaar namen we de trein naar Gouda. Jij kleedde hem dan in Moondog helemaal aan. "Niet zo moeilijk doen, dit is hartstikke hip, trek het nou eerst maar eens aan." Ons halve maandsalaris lieten we dan bij je achter.

~ Vrijgezellenfeest augustus 2002 ~

Rod Steward was een gedeelde liefde. Jullie zaalvoetbalden op doordeweekse avonden om 22.00 uur en door de derde helft kwamen jullie de volgende dag nooit helemaal ontnuchterd op je werk. Je nam hem, met zijn Rotterdamse voetbalhart, mee naar jouw club in de Arena. Samen draaiden jullie jaren het hoofdbestuur van de CJV Schiedam, werd er een reünie georganiseerd en gingen jullie als pitbulls de strijd aan tegen de gemeente en Jan de Bouvrie. Omdat jullie van geen wijken wilden weten, zetelt de Vonk nog altijd op dezelfde locatie. 

Telkens wanneer er bij ons thuis voor de deur een auto met draaiende motoren staat te toeteren roepen wij na al die jaren nog steeds in koor: "Opstaan, je moet vergaderen, daar heb je Oscar!" Refererend aan die ene keer dat hij de afspraak vergeten was en zich net languit op de bank aan het verheugen was op eindelijk een avondje niks.

In 2002 werden jullie kort na elkaar vader. Beiden zo trots als een aap met zeven lu...nou ja, je weet wel.

~ augustus 2002, met elkaars zoon ~

Mede door onze gezinslevens veranderden de contacten. Dat is zoals het leven gaat. Geleidelijk aan stapten jullie uit elkaars trein. Ik bleef nog in een wagonnetje achter die van jou hangen.

Afgelopen weekend zwaaiden we je vanaf het perron uit. We keken foto's en film, hoorden muziek en luisterden anderhalf uur lang naar verhalen over jou. Op een zaterdag. Ironisch genoeg de dag van de week waarop jij de laatste 10, misschien wel 15 jaar, altijd ontbrak. Omdat je heel hard werkte om te zaak te laten blijven draaien, in het voor de detailhandel moeilijke digitale tijdperk dat was aangebroken. Wij waren er en jij was er nu ook. In je jeans blauwe permanente woning, zonder raampje om naar buiten te kijken. Het was mooi, maar vooral enorm verdrietig.

Op de plek waar jij de laatste jaren zo graag was, dronken we een pils. Aten we luxe hapjes en bitterballen. Precies zoals je was. 

Je gaat gemist worden. Oók door ons. Dàg Os.

Zo maak je een heerlijke boterkoek

Ik ben een lekkerbek. Met heel veel favorieten. Een aantal daarvan zijn gekoppeld aan dierbaren. Je kent dat wel. De snoepjes die opa vroeger altijd uitdeelde. De oliebollen van de buurvrouw.

De meeste herinneringen heb ik aan mijn moeder. 
Haar verse frietjes, gemaakt van door haar zelf heel dun gesneden aardappelen. Haar hachee en bruine bonen met sla, waarna de volgende 24 uur, de twee vierkante meters rondom mij een no-go-area werden. Haar ijzerkoekjes én haar rumtaart - altijd nèt iets te sterk alcoholisch, maar o zo lekker. 

Dan was er ook de onovertroffen tomatensoep van oma Rademaker. Èn de boterkoek van tante Martha. Die heb ik nooit ergens anders lekkerder gegeten.

Regelmatig maakte ik er zelf eentje, omdat het echt mijn lievelings is voor bij de koffie. En voor na het werk, voor als ik in de tuin heb gewerkt of een telefoontje heb beantwoord. Gewoon. Altijd dus mijn lievelings.

Meestal maakte ik er eentje met behulp van zo'n pak uit de supermarkt.
Daar kwamen prima koeken uit, maar géén boterkoek. Qua samenstelling leek het altijd meer op een cake. Smaak prima, maar gort droog.

Daardoor begreep ik al wel, dat ingrediënten alleen niet het succes bepalen. Het type oven, de baktemperatuur en de baktijd zijn evenzeer van belang. De ultieme boterkoek is wat mij betreft smeuïg in het midden en met een knapperig korstje aan de rand.

Een tijdje terug startte ik daarom een projectje. Ik ging op zoek naar de ultieme boterkoek.

Op de site van Hans *klik, de vorige winnaar van Heel Holland Bakt, staan veel basisrecepten. Ook van boterkoek. Ik volgde exact zijn instructies. Leerde intussen wat het verschil is tussen patent-bloem en tarwe-bloem. Kocht een rasp en vond uit hoe je daar citroenrasp mee maakt.

Het kwam een beetje donker en droog uit de oven. Ik maakte er nog eentje met een ander recept en varieerde met de temperatuur en baktijd, om de verschillen te ontdekken.

De heren hier vonden ze allemaal perfect. Met een voorkeur voor de 'plakkerige' variant. 
Maar perfect, dat waren ze natuurlijk geen van allen. 

Dat is er maar eentje en dat is die van tante Martha.

Dus vroeg ik haar om haar recept en legde deze naast degene die ik uitgeprobeerd had. 
Ik zag verschillen. In hoeveelheden kristal- en basterdsuiker. In wel of geen ei. In wel of niet je deeg een uurtje in de koelkast laten rusten. Ook in baktijd.

Ik rook het al toen hij uit de oven kwam. Dit kwam héél dichtbij de ideale boterkoek.

Als laatste variant gooide ik alle positieve punten bij elkaar op één papiertje en dat is mijn recept geworden. Het is eigenlijk ontzettend eenvoudig om te maken en héél snel klaar. 
Hij is ook altijd heel snel op trouwens. 

Dit is hoe ik het doe. Ik zet klaar:

- 225 gram ongezouten roomboter
- 150 gram witte basterdsuiker
- 2 gram zout
- 250 gram tarwebloem
- citroenrasp van een halve citroen (dit laat ik ook wel eens weg. Nèt zo lekker.
- een heel klein beetje melk

- Maak blokjes van de boter die net uit de koelkast komt.
- Mix dit in een beslagkom met de basterdsuiker.
- Voeg zout en eventueel citroenrasp toe.
- Doe dan pas, beetje bij beetje, de bloem erbij en kneed dit met de hand of mixer tot      een samenhangend geheel.
- Vet de gesloten bakvorm in.
- Verwarm je oven voor (mijn heteluchtoven van de combi-magnetron gaat op 200°).
- Doe het deeg zo plat mogelijk in de vorm. Dit kan je doen met vochtige handen of met de natte, bolle kant van een lepel.
- Smeer de bovenkant in met een klein beetje melk.
- Maak met een vork een geinig patroontje in het deeg.
- Zet de vorm op een rooster in het midden van de oven en bak deze in 16 minuten klaar.

Wanneer je het geduld kunt opbrengen om hem niet gelijk  op te eten maar eerst minimaal een uur in de koelkast te leggen, gaat de boter in de koek steviger worden. Met een krokant buitenrandje.

Dan is hij is daarna op zijn allerlekkerst. Stel dat alles niet in één keer op gaat - ik zeg stel hè - bewaar hem dan ook in de koelkast.

Tot zover dit bak bericht. Wat zal ik nu voor een project gaan verzinnen?

Roemloos ten onder

En, uitgelachen allemaal?

Mijn hemel. Wat zat ik er weer naast dit jaar. Ik heb niet de Mol ontmaskerd en ook mijn voorspelling van de winnaar bleek heel ver van de waarheid. De aap is uit de mouw, de kogel is door de kerk, de knoop is doorgehakt. Nu weet dus echt iedereen dat mijn verdenkingen als een tang op een varken slaan.

Met een gezond portie spanning hadden we ons genesteld voor de TV. Nou ja, we?
Sinds donderdag wist ik de uitslag al. Op mijn werk had ik tientallen van deze gidsen door mijn handen laten gaan. Twee dagen vóór de ontknoping.

Hoezo, wie was de Mol? Daar heeft toch iemand flink zitten suffen en een aantal data door elkaar zitten halen. En wij maar denken dat niemand de uitslag mag weten en /of vertellen op straffe van een boete. Gelukkig kan ik wél goed geheimpjes bewaren.

Speciaal voor de gelegenheid had ik een boterkoek gebakken. Een koek met een geschiedenis. Want de laatste maanden heb ik een zoektocht gemaakt naar het recept voor de ultieme boterkoek. Naar onze smaak dan hè. Ik heb hem gevonden en zal het binnenkort met jullie delen. Echter, deze zaterdag had de Mol-stress me toch in zijn greep. Het bleek énorm mis gegaan dit keer. Waarom weet ik nog steeds niet, maar de koek bevatte veel te weinig boter en veel te veel zout. 'Mijn' Robèrt zou er serieus tranen van in zijn ogen krijgen. Niet te vr*ten was ie, dus enigszins gefrustreerd zat ik de eerste tien minuten uit.

Dat begon al lekker. Eigenlijk houd ik aan de hele slot aflevering een katerig gevoel over. Ik weet niet zo goed waarom? Niet omdat ik niet wist wie de Mol was, want dat is nu eenmaal het spelletje. Er wordt zó knap gemonteerd en zo veel gemold door alle anderen, dat het eigenlijk niet mogelijk is de juiste aan te wijzen. We verdenken massaal iemand die het juist niet is. Het kàn wel, maar blijft een gok. 

Nee, mijn onvrede zit hem denk ik in het feit dat iedereen zo hard riep dat het de beste Mol ooit was met de laagste pot ooit. Dat pas bij de finale de kandidaten haar in het vizier hadden. Maar wanneer je het goed gevolgd hebt, heb je gezien dat dit echt niet waar is. Zowel Sinan, als Sarah en Niels hadden al langer de test op Merel ingevuld. De Avro/Tros wil ons dit blijkbaar heel graag doen geloven. Maar ik ben het daar niet zo mee eens. Ik vond de mol-acties niet zo bijzonder. Zéker niet spectaculairder dan die van de kandidaten.

Ze lieten er ook bedroevend weinig van zien. Terwijl ik dat nu juiste het leukste vind van deze ontknopings aflevering. Er bleven zo veel vragen onbeantwoord. Geen verborgen hints. Oh ja, kijk maar op de site, werd er gezegd. En wat daar te vinden was, vond ik ook een lachertje. Slechts twee concrete verwijzingen. Van de leader-hint werd ik ook niet vrolijk. Alle zichtbare puzzelstukken vormden inderdaad een gezicht, maar de stukken waar een deel van Merel op stond, hadden we nooit gezien. Dan kan ik het geen hint meer noemen. Alle verklaringen van de afleveringstitels, riepen meer vragen op dan antwoorden.

Wél was er veel aandacht voor Clown Ron en alle Molloten in het Vondelpark. Wat een geneuzel en gesodemieter en wat duurde het daardoor lang voor de uitzending een beetje op gang kwam. Op het moment suprême, het moment dat Merel zich bekend maakte, bleef de camera in het park. Terwijl ik juist zo graag de gezichten en reacties van de kandidaten binnen had gezien. Zij zaten er voor spek en bonen bij. Kregen bijna geen aandacht en spreektijd, net als winnaar Sarah.

Heb ik dan alleen maar wat te zeiken? Nee hoor. Ik vind Merel een bijzonder leuke, toffe en prachtige vrouw, met een dito pak aan. En ontzettend lief om voor iedereen een tastbaar cadeautje te maken.

~ foto van @merelwestrik ~

Maar dat was het dan wel zo'n beetje. Wat het best goed maakte was een RTLlive uitzending, waarin Merel geïnterviewd werd en antwoord gaf op heel veel vragen. Maar hoort dit niet gewoon in het programma zelf?

Thuis vierden we een klein feestje. Want de winnaar van de poule slaapt tóch onder mijn dak. Samenvattend: 
Het maximaal te halen punten was 204.700.
Onze winnaar Wessel sloot af met 153.190 punten. 
Ook Lyzette had de laatste 3 afleveringen vol op Merel ingezet en behaalde 55.810 punten.
Een verdienstelijke derde plek was voor Hincka met 46.27 punten.

Voor het uitreiken van de wisseltrofee hoefde ik dit jaar dus niet te reizen. 

Hij vindt hem mooi en heeft hem een prominente plek in zijn kamer gegeven.
Het commentaar van Oudste: "Als ik dát geweten had, had ik beter mijn best gedaan."

Ja ja...

Het was leuk, het was fijn, het is goed zo. Bedankt voor jullie support en deelname dit seizoen. En niet vergeten hè...zondag 10 maart is De Mol begonnen. De Belgische equivalent, die ik een aanrader vind. Vorige week heb ik binnen één week het hele seizoen van 2018 terug gekeken en ik ben fan geworden. 

Ik zal jullie bijpraten:
Wie is de Mol? komt oorspronkelijk uit Vlaanderen. Het heet er De Mol *klik. Na de eerste drie afleveringen, is het programma daar gestopt. Nederland kocht het en is ermee door gegaan, nu dus al 19 seizoenen. In België hebben ze na verloop van jaren een doorstart gemaakt en daarvan wordt dit nu het 4e seizoen.

In de kern is het dus hetzelfde programma. Toch zijn er bepalende verschillen. Daar is het meer een spelprogramma en bij ons een gezins-vermaak-programma.
Een opdracht heet een proef en en joker noemen zij een pasvraag. De Mol wordt ook wel saboteur genoemd. 

Het wordt gespeeld met onbekende Vlamingen. Zij zijn een ander soort kandidaten dan 'onze' BN-ers. Daardoor wordt het spel harder gespeeld. Deze Vlamingen gaan namelijk vol voor het geld. Zij zijn bereid medekandidaten op te offeren en elke proef hard te spelen.
De programmamakers sparen de kandidaten ook niet in de opdrachten. In Nederland wordt dat de BN-ers niet aangedaan. De fysieke opdrachten zijn bij ons in de loop der jaren duidelijk minder zwaar geworden. Bij ons wordt meer de nadruk op puzzelwerk en psychische opdrachten gelegd. Familie komt er niet aan te pas.

In België komen de vertrouwenspersonen langs om mee te doen in een opdracht.
Over het algemeen zijn de opdrachten daar wat ingewikkelder. Ze worden wél veel beter uitgelegd, maar de uitzending is dan ook veel langer dan bij ons, dus er is meer tijd voor een goede uitleg van de regels.

In België valt er veel mee te speuren. De Mol-community en dus het aantal kijkers is veel kleiner. Rond de 1 miljoen in plaats van de 3 miljoen bij ons. Er zijn daar dus veel minder mensen die hints aan het zoeken zijn. In Nederland kun  je in elk shot wel iets vinden dat naar een kandidaat leidt. Dat is in België veel minder. De hints zijn er makkelijker.

Rondom het maken van de test wordt niet getoond welke verdenkingen kandidaten hebben. Je hebt als kijker dus geen idee op wie ze de test ingevuld hebben. Wanneer iemand bij de executie een rood scherm krijgt, staat diegene direct op, pakt zijn tas en loopt weg bij de groep. Geen afscheid, geen knuffels.

De locatie is ook altijd ver weg. Dit jaar zijn ze in Vietnam. De shots van het land en de natuur zijn in Nederland véél mooier. Ook de spel locaties zijn meer bijzonder.

De slogan is 'Jij weet niets'. Het wordt uitgezonden op de jongerenzender Vier, die wij niet kunnen ontvangen. Via de site https://www.vier.be/de-mol is het terug te zien.

Wanneer je liefhebber van het programma bent, kan ik je zeker aanraden te gaan (terg)kijken.

Dat was het voor nu. Ik duik weer onder. Tot volgend jaar!

Kleine wasjes, grote wasjes

Kijk, dit is Sjors. Die kennen jullie wel hè?

Een harig monster mét gebruiksaanwijzing. Maar wie heeft die niet? De gebruiksaanwijzing, bedoel ik dan.

- Wanneer je op de PC of laptop een klusje wilt doen, komt hij op je toetsenbord en voor je beeldscherm zitten.
- Is wakker zodra de zon opkomt. Drie kwart van het jaar geen issue, maar tijdens de zomermaanden wel. Om 4 uur wakker betekent namelijk ook om 4 uur naar buiten willen. Aangezien wij nergens een optie hebben voor een kattenluik, moeten wij voor meneer de schuifpui naar de tuin open zetten. Doe je dat niet, blijft hij janken en aan het bed krabbelen, zodat je toch ook geen oog meer dicht doet.
- Is dol op kikkers, muizen en vogeltjes. Ik ook, maar om andere redenen. Dus dat botst nog wel eens.
- Het moment dat wij neergestreken zijn op de bank en nèt iets op tv willen gaan bekijken, is voor hem het teken onrust te gaan zaaien. Altijd. Hij moet dan van ons verplicht buiten spelen, maar voor we hem te pakken hebben...hij maakt daar een spelletje van.
- Af en toe spuugt hij zijn eten er uit. Waarom, dat wordt niet duidelijk, dus dat hebben we geaccepteerd. Gewoon, bukken en opruimen. Althans, dat doen wij. De jongens trekken hun gruwel-gezicht en roepen: ma-ham!

Picture it. Wij hadden een dekbed, dat irritant veel veertjes verloor. We kochten een nieuwe. Twee seizoenen dekbed. Heerlijk zacht, warm wanneer het nodig was.

~ Sorry voor de onsmakelijke foto ~

Inderdaad. Midden op bed, moest Sjors nodig van zijn laatste maaltijd af. Hij deed dit overdag, dus toen ik dat ontdekte, lag het er al een tijdje. Het lag dus niet meer alleen op het overtrek, maar was door en door ingetrokken. Meuren jonguh...!

Eronder slapen was geen optie meer. Wat nu? Ik legde het in ons washok en vergat het eigenlijk een beetje. Zoals ik de laatste tijd vaker dan me lief is dingen vergeet. 
Maar dit terzijde. Toen de nachten kouder werden, legden we dekentjes over ons bed. Maar hé, is dat niet raar wanneer je een bijna nieuw fijn dekbed hebt? 

We gingen tot actie over. Zelf wassen, was geen optie. Dat past never nooit niet.

Een paar maal per week passeerde ik in ons pittoreske *not Schiedam een wasautomatiek bij een benzinestation. 

Ik zag er nooit iemand, maar vond het wél de moeite waard dit eens van dichtbij te bekijken. 

Dus daar gingen we. Het zag er eigenlijk best veelbelovend uit. Dekbed in de grootste machine, instellen en betalen. Oeps. Toen bleek de betaalautomaat kapot. 
Muntgeld hadden we niet bij ons. Dus dekbed er uit en terug naar huis. Tuurlijk. Het zal ook eens in één keer goed gaan.

Twee dagen later deden we een nieuwe poging. Ik kan je zeggen: het is top!
Je hoeft er niet bij te blijven, alleen zorgen dat je terug bent wanneer de wastijd om is. Want wanneer het klaar is, kan iedereen de machine openmaken en er met je wasgoed vandoor gaan.

Resultaat: helemaal schoon. Nog even drogen.

En nu slapen we weer lekker warm. Het is dus echt een aanrader. Wil je dekbedden, slaapzakken of hondenkleden wassen: loop naar de pomp!
(en nee, ik heb er géén aandelen.)

Het kàn toch niet meer missen?

Even terugblikken naar de dag waarvan je wist dat die ging komen. En waarnaar je, of in elk geval ik, altijd reikhalzend uitkijk. De finale van Wie is de Mol. Maar waarom eigenlijk? Want je weet al dat het gaat eindigen met een cliffhanger. Dat de beelden radicaal afgeknipt worden op het moment dat de winnaar en de verliezer onthuld gaan worden. 
En dat je denkt: was dit het nou? Ook dit keer bleef ik weer met een kleine kater achter.

Met als extra dompertje dat er óók geen leuke twist te zien was. Geen mogelijke verdubbeling van de pot of een ontmoeting met of hint naar de Mol. Dat zit er toch elk jaar in? Jammer jammer jammer. Wat mij betreft zijn er teveel spanningselementen verloren gegaan dit seizoen.

De enige geniale wending die er nu nog in kan zitten is dat Niels of Merel de Mol is. Maar ik geloof daar niet in. Ik vermoed dat de enige van mijn voorspellingen die uit gaat komen is, dat Merel de winnaar is.

En nog even over die eind-preek van Rik. Sta je daar zo lang voor de spiegel om jezelf mooi te maken. Puistjes uitknijpen. Hakjes aan. Jurkje strijken. En dan komt Niels aandrentelen in zijn korte broek, opgetrokken sportsokken, crème kleurige open blouse met een wit shirt er onder. Even serieus. Waar is Olcay Gulsen als je haar nodig hebt?

Nu ik het eind besproken heb, kan ik het ook nog wel over het begin hebben, toch? Vanwege een theater avondje keken we het een dag later terug. Ik dacht serieus dat we het verkeerde hadden opgenomen, want we kwamen zomaar in Moltalk binnen. Om verplicht naar het gewauwel van Chris en Margriet te moeten luisteren. What the f*ck. Waarom? Inmiddels begrijp ik dat dit was omdat er geen drie maar twee opdrachten waren dit keer en het programma daarom zo'n tien minuten korter duurde. Die moesten opgevuld worden. Maar hé, nooit meer doen hoor dit. Maak dan dat zogenaamd ontspannen en spontaan terugblikken met een cocktail in de hand, zittend op het strand, maar een beetje langer. Dat gelooft toch ook niemand.

~ gemaakt door @johanamssoms ~

De eerste opdracht in het water was best vermakelijk om te zien. Vooral ook omdat het zo onlogisch aangepakt werd. We zagen shuttleboten die niet stopten, een sterke stroming, een afdrijvend hoedje, blokken die te zwaar leken om goed vast te houden en die uit het bootje gesodemieterd werden en voorbij drijvende blokken. Maar ik zag vooral een kleurenblinde Sarah die blokken om de paal in het water deed, terwijl ze daar nu juist vanaf gehaald moesten worden. En ze deed een Hans Kazannetje, want in een mum van tijd was haar stapel schijven met 2 verminderd. Hoezo 'ik heb er 5'? Je had er 7, muts.

Voor de DJ opdracht hadden ze zich op het strand al een beetje ingedronken. Dat werd een feestje, tijdens het plaatjes synCHRONISeren. Een kleintje dan. Met nog meer cocktails, bier en guilty pleasures. Sarah vond het lastig. Want ja, zij is aritmetisch, atonaal en muzikaal dyslectisch. Maar op haar liedje 'Vision of love' ging ze los. Althans, ze deed heel erg haar best om de tekst mee te zingen. Tekst die een prachtige omschrijving vormt van wat de Mol mee maakt. Maar viel het nu mij alleen op, dat ze tekst helemaal niet zo goed kende en hier en daar haperde? Is dat niet gek als je beweert dat dit jouw guilty pleasure is?

Prayed through the nights
Felt so alone
Suffered through alienation
Carried the weight on my own
Had to be strong
So I believed
And now I know I’ve succeeded
In finding the place I conceived

En toen was het ineens klaar. Alsof de productie dacht: lage pot, prima. Laten we nu stoppen. In het kader van de bezuinigingen bij de publieke omroep. Zo'n reis naar Colombia kost al genoeg. 

Rest alleen nog die ene vraag: wie is nou toch de Mol. Er is er maar één die continu doet of ze niets kan en tóch de finale haalt. Zonder het geluk dat de Joker-koning heeft.

~ Staat de Mol met haar voetjes onder de grond? ~

Daarbij staat zij op plek 9 in de leader. Negen, een getal dat vaker terugkomt. Er waren 9 waslijnen, 9 verschillen in de fabriek, 9 kisten, 9 bakjes met enveloppen...

We gaan het zien vanavond. En ook of er nog iets over is in de historisch lage pot. Of zou die half leeggeroofd zijn door de penningmeester?

Ik verheug me erop om Robèrt, Jamie en Rick Paul terug te zien. En Sinan...zou hij het door Nikkie geadviseerde zalfje voor onder zijn ballen opgesmeerd hebben? Serieus, ik verstond echt ballen, maar het zullen zijn wallen wel geweest zijn.

Anyway. Vanavond de ontknoping. Van de Mol én van de Poule. Wordt nog één keer vervolgd.

Kijk, wie daar is?

Nog niet zolang geleden ging ik kennismaken met Joe. *klik

Een bink, een beer, een broertje.

Maar ook een neef. Want zijn nichtje was op dat moment al geboren. Twee zussen tegelijk in afwachting van een kindje. Hoe bijzonder is dat? 

Mijn allerjongste nicht - kun je het nog volgen allemaal? - schoof ook een generatie op. Werd ook moeder. Iets dat ze héél graag wilde. Tijdens ons familie weekend deelde ze met ons dit nieuwtje en jongens, wat waren we verrast en enthousiast. Het leek wel of we allemaal rammelende hormonen hadden, want de tranen vloeiden rijkelijk.

~ Ik maakte en stuurde een kaartje namens ons. ~

Ze was en bleef stralend zwanger. Deed nog even een verhuizing tussendoor en net op het moment dat ze zich wilde gaan nestelen, kondigde de kleine meid zich al aan.

Ik zal niet zeggen dat ze zich fluitend door de bevalling heen floot, maar in een zucht en een scheet was het wél achter de rug. 

Nu geniet ze zich suf. Van de kleine, haar nieuwe huis en alle ervaringen. Prachtig om te zien.

Ik weet eigenlijk niet of ze vroeger veel met poppen speelden. Maar anders is ze nu aan een fijne inhaalrace bezig. Een giraf als huisdier, een snufje bling bling, een strik voor in het haar, spijkerbroek en de panter print in allerlei kleding en andere artikelen verwerkt. Het is er allemaal.

Maar vooral héél veel liefde.

~ Ik maakte en gezinsposter voor ze. En een panterprint-cadeautje ;-) ~

Hoi Isabella. Welkom bij de Rademakers.