Vivre !

Zaterdag 23 maart 2019

Kort nadat ik Wim leerde kennen, ontmoette ik jou. Een klein pedant mannetje. Zelfverzekerd en met een houding van 'wie doet me wat?'. 

Onze levens verstrengelden zich. Een groot deel van onze nog kinderloze levens brachten we, wanneer we niet aan het werk waren, met elkaar en al die anderen door.

~ CJV Zomerkamp ~

De Pacha, de Vonk, Leusden, Hoek van Holland. Dat waren de locaties waar het zich grotendeels afspeelde.

~ CJV Zomerkamp ~

Feest- en kaart avonden, Tour van 13 langs alle provincies, CJV kampen in Leusden, strandvolleyballen, zonnige zondagen op een handdoekje en goed gevulde koelboxen, lange hilarische weekenden weg, Kerst volleybal toernooien met aansluitend gourmetten met zo'n 25 man in het Vundeke.

Van jou leerde ik hoe ik mijn skates moest verzorgen en we volbrachten de enige skate marathon die ooit in Rotterdam is georganiseerd. Bij jou kocht ik mijn eerste merkkleding. Een spijkerbroek en -jasje van het merk Pepe. Een blauw wit gestreept shirtje en een sweater van Hookipa. Ook al is dit zo'n 30 jaar geleden, ik ben dit nooit vergeten.

Bij elke verfklus denk ik aan je, want dan trek ik hem weer aan. Mijn levensloop als volwassene is hierop in verf terug te vinden. Deze gaat nooit weg.

~ Vrijgezellenfeest augustus 1992 ~

Twee keer per jaar namen we de trein naar Gouda. Jij kleedde hem dan in Moondog helemaal aan. "Niet zo moeilijk doen, dit is hartstikke hip, trek het nou eerst maar eens aan." Ons halve maandsalaris lieten we dan bij je achter.

~ Vrijgezellenfeest augustus 2002 ~

Rod Steward was een gedeelde liefde. Jullie zaalvoetbalden op doordeweekse avonden om 22.00 uur en door de derde helft kwamen jullie de volgende dag nooit helemaal ontnuchterd op je werk. Je nam hem, met zijn Rotterdamse voetbalhart, mee naar jouw club in de Arena. Samen draaiden jullie jaren het hoofdbestuur van de CJV Schiedam, werd er een reünie georganiseerd en gingen jullie als pitbulls de strijd aan tegen de gemeente en Jan de Bouvrie. Omdat jullie van geen wijken wilden weten, zetelt de Vonk nog altijd op dezelfde locatie. 

Telkens wanneer er bij ons thuis voor de deur een auto met draaiende motoren staat te toeteren roepen wij na al die jaren nog steeds in koor: "Opstaan, je moet vergaderen, daar heb je Oscar!" Refererend aan die ene keer dat hij de afspraak vergeten was en zich net languit op de bank aan het verheugen was op eindelijk een avondje niks.

In 2002 werden jullie kort na elkaar vader. Beiden zo trots als een aap met zeven lu...nou ja, je weet wel.

~ augustus 2002, met elkaars zoon ~

Mede door onze gezinslevens veranderden de contacten. Dat is zoals het leven gaat. Geleidelijk aan stapten jullie uit elkaars trein. Ik bleef nog in een wagonnetje achter die van jou hangen.

Afgelopen weekend zwaaiden we je vanaf het perron uit. We keken foto's en film, hoorden muziek en luisterden anderhalf uur lang naar verhalen over jou. Op een zaterdag. Ironisch genoeg de dag van de week waarop jij de laatste 10, misschien wel 15 jaar, altijd ontbrak. Omdat je heel hard werkte om te zaak te laten blijven draaien, in het voor de detailhandel moeilijke digitale tijdperk dat was aangebroken. Wij waren er en jij was er nu ook. In je jeans blauwe permanente woning, zonder raampje om naar buiten te kijken. Het was mooi, maar vooral enorm verdrietig.

Op de plek waar jij de laatste jaren zo graag was, dronken we een pils. Aten we luxe hapjes en bitterballen. Precies zoals je was. 

Je gaat gemist worden. Oók door ons. Dàg Os.