Voor mijn nieuwe werkgever ben ik nog steeds vliegende keep. Dat betekent dat ik de gaten opvul, die ontstaan door ziekte en vrije dagen. Nou, ik kan je zeggen: gaten genoeg.
Dat betekent dat ik van hot naar her loop en steeds opnieuw in een voor mij nieuwe wijk moet duiken. Ik geloof dat ik ze inmiddels alle zesendertig gehad heb.
Voordat je denkt dat ik dit vervelend vind: he-le-maal niet! De afwisseling is leuk, het puzzelen en speurtochten langs de straten en huisnummers, ik ken mijn eigen stad steeds beter én ik weet ineens allemaal mensen - bekenden - exact te wonen. Uiteraard scan ik bij iedereen de voortuin, de wel of niet zichtbare rommel, het verfwerk aan de kozijnen en buitendeur én of de ramen wel gezeemd zijn. Ja ja, dat geeft toch een indruk hè?
Van de week kon ik het niet laten.
Eigenlijk mag dit natuurlijk niet. Zomaar op de post schrijven van een klant.
Tòch deed ik het. Op het Bonusboekje van een vriendin. De volgende dag kreeg ik een foto met reactie terug.
Burgerlijke ongehoorzaamheid. Soms doe ik er aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten