Een gewone avond in Huize Schuurmans.
Het diner zit er in. Oudste heeft zin in een toetje.
Hij komt weer op de bank zitten, met een schaaltje magere yoghurt en siroop erdoor.
Hij kijkt er wat bedenkelijk bij.
"Pap?", vraagt hij, "hoeveelste is het vandaag?"
Pap geeft antwoord.
"O", horen we.
"Hoe laat is het dan?"
Pap vertelt dat het twintig uur veertig is.
"O", klinkt er opnieuw.
"Hoezo dat dan?"
"Nou", zegt ie, "de houdbaarheidsdatum klopt wel, maar er staat achttien uur tien op het pak van de yoghurt."
Wij kijken elkaar aan. Onze blikken zeggen woordeloos tegen elkaar: "Wat heeft dat jong toch een heerlijke humor hè?"
Intussen zie ik hem naast me echt paniekerig uit zijn ogen kijken.
We wéten dat hij nooit iets zal eten dat een dag over de datum is. Zo kennen we hem. Maakt niet waar het om gaat.
Maar. Het zal toch niet? Is ie serieus dan? Nee toch? Toch?
Hij was het wél. Die yoghurt ging ie die avond echt niet meer opeten.
Intussen kon ik niet meer stoppen met lachen. Hij humor, wij humor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten