Wessel, die dat soort dingen allemaal best serieus neemt, was er helemaal een beetje bezorgd van. Ik kon hem honderd keer uitleggen dat de Maya's waarschijnlijk op 21 december 2012 waren opgehouden met tellen omdat hun kleitablet gewoon vol zat. Ik kon hem eindeloos wijzen op het feit dat diezelfde Maya's met hun betweterige gedoe ondertussen wel mooi waren uitgestorven- het hielp niet echt.
Je weet het toch maar niet, uiteindelijk.
Hij stond er mee op en ging ermee naar bed, hij sliep onrustig, en kwam er tientallen keren per dag op terug.
Hij was er echt niet gerust op.
Maar, 21 december kwam en ging. De wereld verging niet. Nou ja, de koffie was op, maar verder gebeurde er niets dat ook maar in de buurt kwam van het einde der tijden. Ondertussen leefden we hier voluit. Er werd gespeeld, geluierd, gewerkt, gerust, gebakken, gegeten, gepraat, gekookt, gelachen en liefgehad.
't Is maar goed dat de Maya's ernaast zaten. De wereld is veel te mooi om te vergaan.
