In maart 2012 droomde ik er nog van om ooit, ooit, 5 kilometer achter elkaar te kunnen rennen. Zonder wandelen, zonder stoppen, zonder uithijgen, zonder steun zoeken bij een lantaarnpaal. Gewoon rennen en blijven rennen.
Giechelend spraken we af dat als, als, het zou lukken, we in april 2013 op de dag van De Marathon van Rotterdam, de 10 kilometer afstand zouden gaan mee rennen.
Om de circel rond te maken.
De circel van ons marathongezin, waarin ik een broertje dood had aan dat gezever over intervaltrainingen, pasta-avonden en een voor l*l lopende vader omdat hij zich naar mijn mening in de meest afzichterlijke renkleding hees. Maar waarin ik ook een grenzeloze bewondering had voor het feit dat zij het wél konden, 42.195 kilomter rennen en nog snel ook. En waarin ik vaak langs de route in Rotterdam Centrum stond om een glimp van ze op te vangen.
Die circel dus. Inmiddels ren ik op de schoenen van het merk dat mijn moeder ook graag kocht en trek ik ook zo'n smakeloze strakke broek aan als ik op pad ga. En eet ik een banaantje vlak voor ik vertrek.
Hoe gaaf zal het dan zijn als ik, ik , daar straks rondren.
Aan het eind van de zomer had ik mijn doel bereikt: ik kon het, 5 kilometer.
Begin november was ik weer een belangrijke stap verder: ik kon het ook 10 kilometer achter elkaar.
Nu werk ik dus toe naar mijn huidige bestemming: De Coolsingel op zondag 14 april 2013.
De weg er naar toe is eenvoudig. Blijven rennen, goed naar Evy luisteren, geen gekke dingen doen en niet geblesseerd raken. Daar bovenop wil ik elke (kalender)maand in georganiseerd verband ergens 10 kilometer rennen.
The big big bang
The reason I'm alive
When all the stars collide
In this universe inside
The big big bang
The big big bang , the big big bang
Some people like to talk
But I'm into doing
What I feel like doing
When I'm inspired
Afgelopen zondag was de December Run aan de beurt. Om kwart over tien haalde ik mijn startnummer op voor de 3e Sinterklaasloop, en doneerde hierbij mijn inschrijfgeld aan De Roparun.
Tot hier had ik alles onder controle. Daarna werd het alleen maar minder.
Petje vergeten, geen GPS signaal te krijgen en ook mijn muziek niet klaar staan terwijl het startschot klonk. En zonder muziek ga ik echt niet aan die 10 beginnen, dus dan maar later starten. Uiteindelijk was de groep al 35 seconden vertrokken toen ik pas ging.
Donkere wolken pakten zich samen boven me.
De achterhoede had ik zo ingehaald en toen begon de race om groepjes bij te halen.
We renden 2 rondjes van 5 kilometer door De Broekpolder.
Binnen 500 meter had ik de 1e hagelbui al op mijn kop. Geen geluk vandaag, want het was en bleef opnieuw beestenweer. Gelukkig kreeg ik tijdens het eerste rondje van Pa nog een petje en dat was prettig warm op mijn hoofd.
Wegens het kleine aantal deelnemers waren de lopers zo uit elkaar getrokken. Vooraan ging het te hard en dus liep ik wederom heel veel alleen. Maar met wel steeds stipjes in de verte die dichterbij kwamen. Dat levert hele eenzame foto's op.
Doordat ik geen GPS had kreeg ik ook geen meldingen hoeveel ik al gerend had en hoe snel mijn kilometertijden waren. Omdat dit rengebied mij niet bekend is had ik werkelijk geen flauw idee hoe of wat. De stipjes zetten me wel aan tot net iets harder gaan, dat voelde ik wel. Het was buffelen.
I want to run
I want to hide
I want to tear down the walls
That hold me inside
I want to reach out
And touch the flame
Where the streets have no name
I want to feel sunlight on my face
I see the dust cloud disappear
Without a trace
I want to take shelter from the poison rain
Where the streets have no name
De tijd bij de finish was echt een verrassing. Ik hoorde al roepen dat ik onder het uur ging blijven. De fotograaf riep of ik wel even wilde juichen. Wel ja joh, lekker spontaan.
Uiteindelijk was mijn tijd 1,5 minuut sneller dat de vorige 10 km, 58 minuten en 45 seconden.
Dus ik was dik tevreden!
Mission completed. Als beloning ga ik me NU inschrijven voor 14 april. Ik geloof ECHT dat het gaat gebeuren.