Als ik door de agena blader, weet ik dat het waar is. Maar met mijn gedachten ben ik blijven hangen in de voorgaande weken.
Weken van heel veel gezeik, gezeur, gedoe en geregel.
Nu het geregel steeds beter van de grond komt, trekt de mist een beetje op. Hangen mijn blaadjes niet meer slap.
Het gezeik, gezeur en gedoe blijft, maar ik kan het weer hebben.
Ik land weer op aarde.
En hoor dat het al half December is. Echt, ik hoor het. Sinds de Sint vertrokken is, staat hier namelijk de hele dag Skyradio The Christmas Station op. Nee, niet mijn idee, maar van onze jongste bewoner. Hij geniet tot in het puntje van zijn tenen en laat zelfs de TV uit.
December dus. De hoogste tijd om toch nog even terug te blikken op November. Zodat ik zie dat er ook veel fijne dingen waren.
Opa plaatste zijn eerste Travelbug in een cache, en keek reikhalzend uit naar de miles die hij zou gaan afleggen van cache naar cache tijdens zijn reis over de wereld. Om hem te verrassen haalden wij hem als eersten op.
Van het startnummer bleef weinig over, want het was akelig nat weer. Maar ontzettend gezellig bij de Kethelloop. Ik rende er mijn eerste ofiiciële 10 kilometer.
Stapelgek werd ik van die druppelende kraan. Maar "gek" van vreugde toen hij tot actie overging en een nieuwe kraan monteerde. Dat warm en koud omgedraaid zaten deerde me niet. Dat het nog drie weken duurde voor hij dat herstelde ook niet. Want het druppelde niet meer. God zij dank.
Onze recordvis, Stinky-Monster genaamd. Als iemand je ooit zegt dat een goudvis niet oud wordt: geloof het niet! Ruim vijf jaar is hij inmiddels. En al drie keer uit zijn bak gegroeid. Hij is tevens de enige reden dat er na de deal dat we weer een poes in huis zouden nemen als de vis er niet meer is, nog steeds geen poes is. Want hij denkt nog helemaal niet aan doodgaan.
Het moet zo'n 15 jaar geleden zijn dat ik voor het laatst samen met Wim in de bioscoop zat. Als de titelsong wegebde lag hij altijd al te ronken naast me. Niet erg romantisch dus.
Maar nu draaide er een film die we beiden heel graag wilde zien: De Marathon. Doorspekt met onvervalste platte Roterdamse humor, herkenbare opnamelocaties en een aansprekend onderwerp.
Omdat avondafspraakjes niet haalbaar zijn, zaten we er op vrijdagmorgen 10.30 uur. We waren niet eens alleen. Het was genieten.
Aansluitend liepen we een rondje over het Eiland van Brienenoord. Zo vaak overheen gereden en nooit geweten dat het daar lag. Nou, je wilt er nog niet dood gevonden worden. Prima opnameplek voor een nieuwe Krimi-serie.
De buurjongen had een feestje thuis aangekondigd. Die zijn altijd zeer langdurig en luidruchtig. Dan hebben zij een vluchtplan. Dus omdat Wim en Wessel een dagje heen en weer naar Engeland waren, 'mocht' ik met Oudste mee naar Sparta.
Zaterdagmorgen. Voetbalveld. Vaste prik. Al voor het 7e seizoen. Het blijft leuk. Eerst waren het om een bal krioelende jongetjes. Nu staan er reuzen in het veld.
Het laatste hoofdstuk van ons lekkage-avontuur. Nog één keer wordt het hele plafond voor ons gesausd om de vlekken er onder te krijgen. Dit keer lukt het. Eindelijk klaar!
Ook schoenmaten 37 en 44 worden gewoon gevuld door de Sint. Deze man maakt geen onderscheid.
Ik krijg steeds vaker aardappel-schil-hulp.
In deze schimmige omgeving, op één van deze boten, had Oudste een feestje. Van een jarige schoolvriend. Er waren zo'n 30 kinderen uitgenodigd, mochten allemaal blijven slapen bij hem en zijn vader. Om de bewuste schuit te bereiken moest je klimmen en klauteren over smalle, glibberige loopplankjes en andere boten. We hadden er vooraf duizenden vragen over, maar kregen weinig antwoorden. Het feest ging door, ook voor hem, maar slapen mocht hij er niet. Dertien is hij pas. Zijn tijd komt nog wel.
Het school tafeltennistoernooi.
Een voorproefje voor het einde van het jaar. Bij PPSC werd een demonstratie gegeven. Helaas zagen we maar de helft omdat Wessel kruit(?)deeltjes in zijn oog kreeg en daar veel last van had.
Wandelen, uitwaaien en bijkletsen in de Broekpolder.
Tijdens de Sintinstuif op school was Jongste een Pieteres en dus moesten er vlechtjes in haar haar.
Toen hadden we weer eens twee Jelmer's in huis. Deze bracht zelf de appeltaart mee. Dat zijn de leukste logées, toch?
Cadeautje voor jarige broer. Een feestelijke afsluiting van deze maand.