Bah.
Ik hou helemaal niet van de eerste dag na een vakantie. Dan heb ik al heimwee naar de periode die daar voor lag.
En ik vind de jongens zo zielig. Zij zichzelf gelukkig niet, want zij hebben wel weer zin om hun 'matties' te zien.
Maar ik hoor de stilte in huis. En heb niets te doen. Mwah. Mits ik mijn ogen gesloten hou dan hè. Gewoon niet kijken, dan is het er ook niet.
Bijna twee-en-een-halve-week was ik druk. Maar ik had het helemaal niet druk.
We vierden Kerst met de opa's, leuke cadeautjes en gezellig eten met elkaar. We gingen schaatsen op De Uithof. Zwemmen in Groenoord, naar Alvin and The Chipmunks in Spijkenisse en Happy Feet bij De Kuip. We waaiden dwars door Blijdorp en naar Newcastle.
We bezochten de tandarts en ook de garage. Daar werd de lege accu weer opgeladen. Want het is dus echt zo: al waarschuw je 100x dat er niet geklooid mag worden met de lichtjes achterin, omdat er dan eens een dag komt dat de auto niet wil starten. Als je bij de 101e keer eventjes niet oplet, ben je de klos.
Tussendoor werd ook de WII gerepareerd en de dakgoot leeg gehaald.
En speelden we zo'n 183 spelletjes Monopoly, Levensweg en Hotel.
Kortom ik had het niet druk.
Ik vind het nooit leuk als ze weer naar school moeten, na een vakantie.
Om me heen op het schoolplein hoor ik de opluchting van sommige andere ouders 'gelukkig zijn ze weer de deur uit'.
De behoefte aan struktuur kan ik me heel goed voorstellen. Maar het gevoel dat je kinderen eindelijk weer zijn opgedonderd? Dat gaat volslagen aan me voorbij.
Ik heb ze graag om me heen, met geruzie, gekibbel en al. Dat weegt niet op tegen hun humor, gezelligheid en kameraadschap. Doe mij maar vakantie!
Om te helpen omschakelen had ik bedacht dat ik een frisse neus zou gaan halen. Even lekker lopen. Buiten. Kop in de wind.
Gezien de tijd kon ik niet ver, dus zou ik naar Moeder Aarde gaan, bij het Abtswoudse Bos. Ik hoopte dat het er net zo hemels uit zou zien als dat de naam klonk.
Voor mij was het een nog onbekende lokatie, ondanks de relatieve nabijheid. Dus was ik afhankelijk van wat ik op internet vinden kon. Ik vond welgeteld
1 parkeeradvies mét adres. Nou, 1 is genoeg, toch?
Uiteindelijk werd het een wandeling van, pakweg 200 meter. Er zal vast een hele goede reden voor geweest zijn, maar er stonden vervelende hekken om Moeder Aarde.
Eerst kon de Kerstvakantie niet langer doorlopen. En nu mocht ik niet verder doorlopen.
Dan maar koffie met krant. Thuis. En met frisse moed en opgeheven hoofd aan de nieuwe schoolperiode beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten