Kijk maar:
Zie je het? Niet?? Kijk goed dan!
Laat het me uitleggen. Dit verhaal gaat over CROCS. Iedereen kent ze, toch? De zomer waarin plots iedereen op die dingen liep, verafschuwde ik. Het schoolplein liep er vol mee. Ongelofelijk, maar zelfs de stoerste mannen hadden ze en de mooiste vrouwen ook. In het roze.
Ik kan me niet voorstellen dat mensen hier aan mee doen om het meedoen, dus ik geloofde heus wel dat ze lekker liepen.
Maar toch sprak ik met mezelf af: niet bij ons in huis. Nooit!
Tot de meivakantie op Kijkduin. We hadden er een heerlijke week.
Wessel was veel buiten met vriendjes en al na dag 2 kwam hij in opstand.
Want als hij nog aan het klieren en klooien was met zijn schoenen en klittenband, was de rest al lang vertrokken. Op crocs.
Dus: hij wilde ze ook. En omdat ik een prima inlevingsvermogen heb
èn graag doorga voor de allerliefste moeder van de hele wereld - al is het maar voor één dag - kocht ik ze.
Nou ja, de neppers dan hè. Lekker goedkoop.
Tja, dat werd dus duurkoop want om de klip klap scheurde er van alles af
en moest er een nieuw paar komen.
Toen in maart 2011 de buitentemperatuur opliep wilde hij ze graag weer aan. Natuurlijk gngen ze wéér kapot en schoorvoetend erkende ik mijn nederlaag. Ik kocht ze. De echte. Bij een outletshop, dat dan weer wel.
Ik werd daar al snel een bekende klant, want in een zomervakantieweek liet hij ze staan, in een zwembadkleedhokje.
En toen hadden we pas echt een probleem.
Nu kom ik natuurlijk niet helemaal uit een ei en had ik heus wel reserve-
schoenen meegenomen op vakantie. Maar ja, die had ie sinds maart niet meer aan gehad en die pasten dus echt niet meer, bleek. Een probleem dus.
Zie dan maar eens aan het eind van een zomer in een gehucht aan soortgelijk schoeisel te komen. We vonden 1 paar. Neppers. En twee (!) maten te groot. En toch wilde hij ze.
En gingen ze al snel weer kapot, maar thuis kon ik weer echte kopen bij de outlet.
Die deed hij dus niet meer uit. Ook niet toen het herfst werd. En november. Met veel moeite kreeg ik hem uiteindelijk in zijn sokken. Want ja, in november ging hij nog steeds met blote voeten + crocs naar school.
Maar ik kreeg hem echt zijn crocs niet uit gepraat.
Inmiddels schafte ik uiteraard wel een paar "gewone" schoenen voor hem aan, voor als het koud zou worden en gaan sneeuwen. Maar ja, dat deed het niet en de schoenen bleven in de kast.
De dag van de Kerstviering vroeg juffie nog aan hem of hij van plan was ook met crocs naar de kerk te komen? Ja, dat was ie.
Maar gister, gister was het zover. Ik zette de fietsen buiten en vond het k.o.u.d. buiten!
"Hé Wes, het is koud hoor, zou je vandaag maar niet beter je schoenen aan doen?".
"Is goed mam".
En zo kwam het. Op 16 januari 2012.
Vanochtend heeft hij afgedwongen dat hij ze vamiddag niet aan hoeft.
Want dan heeft ie gym. En ik snap toch wel dat dat niet te doen is, met schoenen.
Ja, dat snap ik. Dan ben ik vandaag tenslotte wéér de allerliefste moeder van de hele wereld.
The good you do today, people will often forget tomorrow. Do good anyway.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten