Gewoon, omdat ik dat wil!

Het komt nogal eens voor dat ik ergens iets lees waarvan ik mijn wenkbrauwen frons. Omdat ik het onzin vind, naïef, dromerig of helemaal niet van deze tijd.
Maar er komt ook wel eens iets voorbij waar ik veel in herken.

Deze tekst ging over vriendschappen en familiebanden. En waarom sommigen verwateren, of waarom we van anderen bewust afstand nemen.
Ik weet dat ik dit ook deed en nog steeds doe. Met name in de periode van "alleen" naar "gezin" is er het één en ander gesneuveld.

Zelf ben ik best trouw, loyaal en bereid er tijd, energie en aandacht in te stoppen. Ik heb dit wel als criteria gebruikt om stapjes terug te doen en af te wachten of men mij ging missen als ik wat minderde. Soms was de confrontatie en teleurstelling groot. Ik werd blijkbaar niet genoeg gemist, want er kwam geen toenadering en contact.
Prima. Relaties en behoeftes veranderen nu eenmaal.

Maar er waren er ook die ik naast een andere lat legde. Omdat ik hem, haar of hen leuk en lief genoeg vond. En met minder genoegen nam.

De tekst die ik vandaag las, sloeg de spijker op de kop. Hier kan ik me erg in vinden. Dus ik wil mezelf nooit meer horen denken: ik doe niets, want ik hoor zelfs ook niets. Ik doe voortaan alles, omdat ik dat gewoon wil!

"Waarom moet vriendschap eigenlijk altijd in evenwicht zijn?
Waarom moet de ander net zo in jou geïnteresseerd zijn als jij in hen?
Is liefde een kwestie van gelijk oversteken?
Is interesse niets anders dan aandacht ruilen?

Liefde is belangeloos, wordt beweerd. Vergeet het maar. Maar al te vaak willen we alleen van iemand houden als diegene net zoveel van ons belooft te houden.
Maar zo werkt liefde helemaal niet.
Niets is gelijk verdeeld: weelde, geluk, talent en dus ook liefde niet.
Zo is het leven: oneerlijk.

Durf te houden van, zomaar. Het is een heerlijk gevoel.
Durf geboeid te zijn, zomaar. Het is heel interessant.
Durf te geven, zomaar. Het geven is je plezier.
Vriendschap is nooit in evenwicht. De ene keer houd ik meer van jou, de volgende keer jij meer van mij.
Wie evenwicht wil, blijft verongelijkt achter.

Wie gul is, wordt gelukkig."

* Deze foto's zijn gemaakt op een dag met een gouden randje. Ik vierde mijn 45e verjaardag temidden van lieve vriendinnen in het zonnige Vreeland.