Vulcaanloop - 2x starten, 1x finishen

zondag 2 december 2018

Of ik zin had om zondagmorgen mee te gaan doen aan de Vulcaanloop in Vlaardingen?
Ja, dat had ik. Lopen wil ik toch die dag, en samen lopen in een andere omgeving dan mijn gebruikelijke rondjes, is altijd leuker. We zouden wél het weer afwachten, want er was veel nattigheid voorspeld. Thuis zeiden ze al "Jij gaat heus niet morgen, want het wordt echt heel slecht." En de nacht leek dit te bevestigen. Ik was een aantal momenten wakker en hoorde het alleen maar stormen en gieten buiten.

Maar. Zondagochtend was het op een kleine miezerregen na, droog. Op naar de Broekpolder dus. Vanaf de snelweg zag ik de parkeerplaats daar al overvol staan en ik realiseerde me dat ik de opkomst vandaag zwaar onderschat had. Waarom dacht ik eigenlijk dat er maar een handjevol mensen op af zou komen? Omdat ik er zelf tot voor kort nog niets over gehoord en gelezen had? Hoe mis kan je het hebben.

Het was er potverju hartstikke druk. Eenmaal geparkeerd en op zoek naar haar, liep ik 3 keer vergeefs heen en weer van gebouw naar gebouw. Tot mijn blik eindelijk op het bijna twee meter hoge bord viel met daarop de tekst 'Inschrijvingen ----->'. Ach zo, dáár moest ik dus zijn.

Herenigd begaven we ons naar de juiste inschrijftafel voor de na-inschrijving 10 kilometer. Het duurde 3 tafels voor we uiteindelijk inschreven én betaald hadden. Serieus hè, we hebben gewoon 3x in de verkeerde rij gestaan...Maar het kan altijd erger.

Binnen en buiten was het een weerzien met bekenden. Uiteindelijk gingen we van start.
"Hé, loop je tóch de Halve?", werd ons al rennend gevraagd. Huh, hoezo dat dan?

Ja hoor. Toen bleek dat de starttijd van 10.45 uur die aangekondigd was, alléén voor de 21 kilometer te zijn. De 10 kilometer zou 10 minuten later starten. Gelukkig waren we pas 100 meter onderweg en konden we op tijd uit de groep stappen. Het moest toch niet gekker worden. Gelachen hebben we wél. Ook gaf dit me mooi de kans om nog even naar het toilet te gaan.

Vervolgens stapten we opnieuw het startvak binnen. Aan het vele bloot op de foto is te zien dat de temperatuur prima was. Helemaal geen december weer. Zelf droeg ik ook alleen een hemdje onder een dun regenjackje. Voor het geval dat, maar het was nog steeds droog.

We liepen samen rustig aan, het mooie rondje door de Broekpolder. Hier en daar aangemoedigd, maar vooral toch aangespoord om minder te kletsen en harder te rennen. Maar hé, wij hoefden hier niet te winnen hè. Wij wilden bijkletsen en intussen sportief zijn. Het is maar net waar je prioriteit ligt, toch? Voor ons was dit dikke prima.

Met een heuse medaille en een Vulcaanbiertje, lieten we de atletiekbaan achter ons.

Droge kleding en een cappuccino toe.

Meer heb ik niet nodig op de zondagochtend.

Maatje, bedankt weer.