Kerst, zoals Kerst al járen door ons gevierd wordt. Met een flink aantal vaste ingrediënten. Juist die voorspelbaarheid maakt dat we het alle zes elk jaar weer een feestje vinden.
Zo brengt Opa altijd de Kersttaart mee, dit jaar in de vorm van een kerstboom.
De marsepeinen gebakjes waren voor de avond. Tegen beter weten in.
Want bij de avond-koffie is er natuurlijk niemand, die nog een taartje wegstouwen kan.
Geinige Kerstsloffen hè?
Dit is Kerst tweeduizendenzestien. Vijf mannen, allen turend naar een scherm.
Maar dat is een moment-opname hè. Want anders kan iedereen net zo goed in zijn eigen huis blijven.
Deze twee mannen bereiden hun zomervakantie voor. Ze hebben grootse plannen. Ze willen met elkaar én (mijn) Broer een week naar Noorwegen. Opa laat alvast één en ander zien, om te toetsen of Jongste dit iets gaat vinden. Ja dus, want hij wordt er enthousiast van.
Hoe gaaf is dat. Samen met je oom en Opa op vakantie. Onuitwisbare herinneringen maken.
Over de maaltijd hoef ik niet na te denken. Gourmet. Vaste prik. Ze willen niet anders.
Nog zoiets. IJsjes in de vorm van een sneeuwpop, eland of pinguïn. Elk jaar komen ze op tafel, vanaf het jaar dat ze van de speen af waren.
Dan willen ze een oude foto opnieuw maken. We moeten er even geduld voor hebben, want op de achtergrond loopt steeds iemand - nietsvermoedend - door het beeld. Maar het lukt.
Kijk. Deze is uit tweeduizendentien. Zes jaar geleden nog maar.
Na het eten storten we op ons op de stapel cadeautjes die onder de Kerstboom liggen. Het is al tien uur geweest voor we er aan beginnen. Het dreigt een latertje te worden.
Het is zó leuk om te zien wat iedereen voor verrassingen voor elkaar heeft.
Jongste krijgt een dooie cavia. Oh nee, het is een keepershanddoek.
Hij had aangegeven dat hij van Opa wel een Kerstboomhanger wilde krijgen, in de vorm van iets dat symbool staat voor hen beiden. Het wordt een olifant, hoe kan het ook anders, als je Opa Olifant genoemd wordt.
Het krijgen van Kersthangers is ook iets, dat elk jaar terugkomt. Als de heren ooit het huis uit aan, krijgen ze elk een doos vol mee. Jaar voor jaar bij elkaar gespaard, vanaf hun allereerst Kerst bij ons.
Op verzoek van hem maak ik deze foto. In de wereld van Gamers schijnt dit een heel duidelijk statement te zijn. Iets met dat drankje en de Doritos samen. Het zegt ons niets, maar de jongens moeten er vreselijk om lachen.
Er komt geen eind aan de reeks pakjes.
Een paar uur zijn we er zoet mee.
Opa krijgt veel leesvoer.
Hij een droog regenpak en dubbelcd van zijn meest favoriete artiest van dit moment.
Ik krijg jeuk van deze muziek, maar ieder zijn smaak hè?
Oudste krijgt allerlei darts dingen.
Tussendoor leren ze de Opa's de Dep.
Aan Opa laten we zien dat je heus wel in supermarkten griotten kan kopen.
En de jongens krijgen elk hun eigen theedoek.
Ook ik word verwend.
Met allerlei spulletjes, die ècht bij me passen.
Mooi, zo'n voorspelbare dag. Om één uur sluiten we hem pas af. Ik hoop er nog velen mee te mogen maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten