Ik hoop het jouwe ook.
Leef, lach en heb lief.
Zorg voor jezelf en voor anderen.
Dan komt alles goed.
Op 1 januari werd onze lichtjesbrenger vakkundig ontmanteld en in mootjes geknipt.
Dit is wat er overbleef.
Best een triest einde. Voor een fijne boom.
Gedurende de Kerstvakantie stond er midden in het centrum een tijdelijke schaatshal.
Het was er meestal druk, maar ook erg gezellig. Sterren dansten op het ijs.
Tijdens de Kerstdagen was opa ziek. Daarom visten we de cadeautjes onder de boom vandaan om begin januari weer tevoorschijn te worden gehaald. Opa was opgeknapt en we deden Kerst dunnetjes over. Inclusief gourmet en cadeaus.
Met het hele gezin naar het Winterfeest van De Vonk. Er werd een biertje gedronken, gelachen, fikkie gestookt, erwtsensoep gegeten, bijgekletst, marshmallows gesnoept, geknutseld en
gedanst. Meneer kon verrassend goed op de maat meekomen met de dames.
Een cache langs de waterkant. Kijk daar, een buisje en een ventiel. En een meneer die volgens opdracht van huis zijn fietspomp had meegenomen. Zie het voor je: hij plaatst de pomp op het ventiel, geeft één flinke duw op de pomp en de cache + een enorme lading slootwater schieten omhoog. Recht in zijn gezicht. Is het heel slecht van me dat ik vreselijk heb staan te lachen?
Toen de sneeuw kwam en de kou ervoor zorgde dat het lang bleef liggen, veranderde ons dorp in een schilderachtig tafereel. Ik kon er geen genoeg van krijgen.
Zo hoog had het tegen de voordeur aan gesneeuwd.
Onderweg naar school hielden we eindeloos sneeuwbalgevechten.
.jpg)
En hij hielp enthousiast mee met de stoep schoon houden.
In de tuin verschenen sneeuwbunkers en na sneeuwvechten is het goed warme chocomelk drinken.
Toen de wegen weer beter begaanbaar werden, trok ik de renschoenen weer aan. Een rondje rennen lukte nog niet omdat niet alles sneeuwvrij was. Dus rende ik sommige stukken heen en ook weer terug. Op het kaartje zag ik na afloop dat ik een Y had gerend. Voor wat het waard is.
Ons avontuur naar Het Eiland werd vastgelegd.
Na de winterstop en afgelaste trainingen was er een zaal gehuurd. De heren konden al hun energie er in een uurtje uitschoppen.
Hij wilde er niet aan. Want (hard)lopen deed hij wel op zijn 8 jaar oude 'pantoffeltjes'. Maar hij had ook klachten en heel veel zin in de NijmeegseVierDaagse. Toch gunde hij zichzelf geen nieuwe schoenen. Het is waar, het is een flinke uitgaaf. "Maar je werkt er toch hard voor", riep ik dan. Of lelijker: "Toen jij de laatste keer de Vierdaagse uitliep was dat wel 25 jaar en 25 kilo geleden en had je nog twee sterke knieën. Je moet voor je lijf zorgen nu en het verwennen met goede schoenen."
Natuurlijk hielp dat geen snars. De twee tegoedbonnen die hij met Kerst kreeg hielpen wél.
Eind van de maand werd er in ons landje geschiedenis geschreven. Wij waren er bij. Met zijn vieren bekeken we de speciale TV uitzending. Eén hoeraatje voor onze Koning Wimpie.
Begin februari moeten ze eraan geloven. Ze gaan samen een boekenbeurt doen en bereiden dit voor door een PowerPoint presentatie te maken. Er wordt veel gekibbeld, want ze hebben elk zo hun eigen ideeën. Ze blijken prima onderhandelaars te zijn en ik denk dat het dik in orde komt met Dolfje Weerwolfje.