De brievenbus barstte niet uit z'n voegen. Behalve een giroafschrift, de TV-gids en een
PC-game - die nog voor heel veel ergernis zorgde omdat onze PC niet over de juiste systeemeisen bleek te beschikken, en het bewijs geleverd is dat je wél je mobiel tegen de grond kunt smijten zodat ie in stukken uit elkaar vliegt terwijl hij het later nog gewoon blijkt te doen ook - niets spannends.
Ik kreeg bloemen. Bijna. Want net voordat hij bij de bloemenwinkel aankwam bedacht hij dat hij toch wel gek zou wezen ook, omdat de prijzen nu zoveel hoger liggen dan over enkele dagen.
Oudste is naar het Valentijnsdiscofeest van school. Voldoet nèt niet aan de dresscode. In plaats van het gevraagde witte overhemd draagt hij een zwarte. Want die witte was echt gekrompen het afgelopen jaar tijd en zat ineens nogal stretchie om zijn bovenlijf. Gelukkig ruikt hij wél heel lekker. Oudste bedoel ik dan, snap je?
Al deze tegenvallers hebben wij subtiel weten om te buigen naar iets positiefs. Iets eetbaars. Dat maakt tenslotte alles altijd weer goed.
We maakten hartjes-cakejes.
Ik verstopte chocolade- en spekhartjes in de broodtrommels.
Trakteerde enorme Valentijns gevulde koeken bij de koffie uit school.
En naast het bord spinazie wachtte ook nog iets lief en iets lekkers op de jongens. Zelf kreeg ik twee snoepjes op mijn bestek, in de haast opgediept uit een potje. Omdat-ie het toch wel dommig vond dat hij hélemaal vergeten was iets te kopen voor zijn moedertje.
 |
| ~ Ik zag het blijkbaar niet meer helemaal scherp bij deze foto ~ |
Alsof het in cadeautjes is te vangen, zo lief als wij elkaar vinden.............
