What you see is what you get

Hij heeft alweer, of misschien moet ik zeggen nog steeds, wat gedonder op school.
De liefste lastpost van de wereld, met zijn grote mond en zijn kleine hartje, die deze week weer moest huilen omdat het 'helemaal geen leuke dag was'.

Hij heeft nou eenmaal een pittig karakter. Hij is nogal temperamentvol. Dat is zeg maar modern opvoedkundig jargon voor 'lastig stuk vreten'.

Talloze keren hebben we op hem in gepraat. Redelijk geweest, boos geworden, beloond, omgekocht, gedreigd met hel en verdoemenis, al die pedagogisch verantwoorde dingen.

Maar ja. Hij heeft gewoon overal een mening over, en hij heeft ook gewoon altijd wat te vertellen.
Dat heeft ie van zijn vader ;-).

We proberen hem duidelijk te maken hoe de keuzes die hij nu maakt, in groep zeven en straks acht, invloed zullen hebben in zijn verdere leven.
Hij heeft sinds kort ontmoetingen met M. van School Maatschappelijk werk. Het doet hem goed. Zij vindt hem leuk en vertelt vol enthousiasme over de leuke en slimme gesprekjes die ze met hem heeft.
Het lijkt of zijn juffie meer oog begint te krijgen voor de pesterijen die hem nog verder opfokken. Morgen is er een groepsgesprek, want 'wie knipte gister een gat in zijn tas?'.

Anyway. Wat ik dus wou vertellen, hij moest een werkstuk maken. Zijn eerste.

Elke vrijdagmiddag kregen ze op school tijd om boeken uit te zoeken, tekst er uit halen en met eigen woorden te verwerken in een computer.
Elke vrijdagmiddag had ie niets uitgevroten. Want man man, al die prikkels, zoveel te zien om je heen, afleiding alom.
Ten einde raad vroeg hij of het ook thuis mocht. Eerst kon het niet, maar na nog een aantal nuteloze weken, mocht het toch.
We maakten strakke afspraken en plannen. Gingen elke dag een klein half uur zitten. Het kostte hem nog steeds veel moeite, maar er kwam beweging in.
Hij deed het op zijn manier en er ontstond langzaam maar zeker een heus werkstuk. Niet hoogstaand, maar wel met eigen invulling en woorden.

Twee weken voor de inleverdatum was hij klaar. Ingeleverd.

Ik ben zo benieuwd wat juffie van zijn slotwoord vindt. Dat is namelijk helemaal op zijn Wessels geschreven. Is evenmin censuur aan te pas gekomen.

Zoals altijd geldt ook hier: what you see is what you get!