zondag 18 april 2021

Winkelen op afspraak


Winkelen is niet mijn ding. 

Nou ja, als het gaat om dingen die ik specifiek nodig heb wel hoor.
Maar funshoppen is niet aan mij besteed. Ik heb er het geduld niet voor en ben snel afgeleid door alle prikkels. Waardoor ik de focus kwijt raak en me na een minuut of tien maximaal, afvraag wat ik daar in vredesnaam aan het doen ben.

Je zult mij dan ook niet een middagje in de stad kwijt zijn, of in de I*kea of het Tuincentrum. Behalve als ik mét iemand ben en het sociale aspect belangrijker is dan het zoek- en koop gedeelte.

~ De Sprinkels Adventskalender die ik mezelf cadeau deed. ~

Als ik iets nodig heb, ga ik met een lijstje in mijn hoofd of op papier de deur uit. En ga doelgericht langs de plek waar ik het denk te vinden.

Moeilijker wordt het als ik zo ongeveer weet wat ik wil, maar niet precies weet waar ik dat kan kopen.
Ik ga dan dus niet lopen zoeken, want allemachtig wat heb ik daar een hekel aan. Dat is dus de reden waarom bepaalde aankopen bij mij zo lang duren. Ik wacht namelijk tot ik het ergens voorbij zie komen. Dat ergens kan op internet zijn, of op tv, in een tijdschrift of bij een ander thuis. Daarbij moet ik dus geluk hebben en dat kost weer tijd.

Zo kan het dat ik een beloofd schilderij pas na 2,5 jaar ging uitzoeken, onze bank al twee jaar versleten was voor ik een nieuwe vond, het nóg langer duurde voor ik een bijpassende kast had uitgezocht, ik drie jaar nadenk voor ik weet hoe ik onze tuin opnieuw wil inrichten en ik een jaar bezig ben met het uitzoeken van een oven.


Daar tegenover staat dat het slechts drie weken duurde voor ik mijn echtgenoot had gekozen, dus ik kán het wel.

Het zal je nu vast niet verbazen dat ik niet zoveel moeite heb met het lang gesloten zijn van alle winkels. Wél met het (financiële) leed van de winkeleigenaren uiteraard. 

Ik mis het niet. Bij de supermarkt kan ik genoeg kopen en voor de broodnodige andere dingen ben ik handig genoeg op internet. Onder de streep houden wij wat dat betreft dus geld over het afgelopen jaar.


Nu de winkels weer op afspraak open zijn heb ik daar tot gisteren vol overtuiging nog geen gebruik van gemaakt. Hoe nodig moet ik iets hebben, wil ik daar een afspraak voor maken? Nou, niet dus.

Maar inderdaad, gisteren deed ik het wel.

Sinds begin december was ik op zoek naar een systeem om overzichtelijk de sprinkels op te bergen, die ik gebruik voor mijn bakkerijtje. Ik was er nog niet tegenaan gelopen. Tot iemand op social media tipte dat de mini-ladekastjes weer verkrijgbaar waren bij de Act*ion. Ik dacht er drie dagen over na en maakte gisterochtend spontaan een afspraak. Vanaf 12.50 uur, precies twintig minuten.


Toen ik vijf minuten voor tijd de winkel benaderde zag ik links voor de ingang een groot kruis getapet op de grond. En rechts van de winkel, twee rijen met keurige anderhalve meter vakken, ook met tape aangegeven op de grond. Voor de ene rij stond een bordje 'Click en Collect' en voor de ander 'Winkelafspraak'. 

Lijkt me niet zo ingewikkeld toch? Dat was het dus wel. Terwijl ik vooraan plaatsnam in de winkelafspraak-rij, kwamen er steeds opnieuw mensen via de linker kant aanlopen. Nadat zij naar binnen liepen, werden ze terecht door een winkelmedewerker er weer uit gebonjourd. Deze beste man was daar zo druk mee, dat hij er niet aan toe kwam om onze rijen helpen. 


Rondom mij maakten Jan en Alleman zich druk om het systeem. Maar al wijzend op de tape en het bordje, sloten de meeste mensen zich toch achter mij aan.
Maar man man man, wat kunnen mensen zich opwinden. De dame achter mij stond me steeds in mijn nek te hijgen 'dat dit toch allemaal niet duidelijk is' en 'dat het nu al 12.52 is en er al twee minuten van de tijd om zijn..?!'

Uiteindelijk mocht ik drie minuten later naar binnen - nou en? - en vond ik al snel wat ik zocht.
Ik probeerde nog een beetje rond te neuzen, want ik mocht tenslotte twintig minuten winkelen.
Maar ik voelde me zo gehaast en opgejaagd dat ik eigenlijk niets van wat ik zag registreerde. Dus ging ik richting kassa en verbaasde me daar opnieuw over het gedrag van het winkelpubliek.


Lang verhaal kort: ik ben heel blij met mijn aankoop van nog geen negen euro totaal. Het staat inmiddels keurig opgeruimd. Maar ik hoef echt geen nieuwe winkelafspraak meer. Ik wacht wel tot alles weer gewoon open mag.

Vooral voor alle winkeleigenaren hoop ik dat dit heel binnenkort zal zijn.

4 opmerkingen:

  1. Wat jij meemaakte kan ik dus mij helemaal in vinden want ik word gewoon panisch hierdoor en ga maar niet meer en wacht net als jij tot alles weer normaal open is. Als men staat te wachten vergeet men dat er corona is en is er soms ook geen afstand. Men is corona moe dat is wat ik ook bemerkt. Mensen zijn niet meer zo tolerant als in begin dat men klapte voor ziekenhuizen etc en dat men er was voor jou. Begrijpen doe ik ze wel. Maar hou dan toch rekening met de medemens. Voor de winkeliers hoop ik ook dat snel alles weer normaal is want och die hebben het nog moeilijker dan wij hoor. Ik ben een echte weegschaal en moet nu echt veel wikken en wegen om ergens hen te gaan op afspraak. Want ook dit systeem werkt niet echt goed. Ik voel me ook ook opgejaagd als een haas en dan kan ik dus ook niet echt mijn ding doen. Dan maar niet meer hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelukkig heb ik een betere ervaring: die ene keer dat ik op afspraak naar de Action ging stond iedereen netjes in de rij en het was nog wel gezellig ook. Niks geen gezeur of gedram. Gelukkig kan het zo dus ook.

    Je hebt de sprinkels zo goed opgeborgen: het is overzichtelijk en zo zijn ze mooi afgesloten opgeborgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. tsssssssssssss niet te geloven.....
    mij zien ze hélemaal niet in de winkels... enkel de supermarkten en daar hangen ze met de benen buiten, te belachelijk voor woorden...
    idioterie... gooi die winkels open

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat winkelen op afspraak is inderdaad waardeloos. Je krijgt inderdaad toch een wat stresserig gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen