Steun de horeca in Leiden

 zondag 21 maart 2021

Een gezamenlijke vrije zondag, gaf ons weer de kans om een 'steun-de-horeca-wandeling' te doen. 

Na twee keer Delft, en een keer Dordrecht en Vlaardingen te hebben aangedaan, kozen we nu voor Leiden. Een half uurtje rijden en voor ons een stad die we helemaal niet goed kenden.

Haagse Robbie en zijn vrouw wilden weer aansluiten en dus spraken we af bij Museum Volkenkunde, naast de Morspoort uit 1669. Dit is de westelijke stadspoort van Leiden. Dit rijksmonument, een poort met een achtkantige koepel, deed lange tijd dienst als gevangenis en is nu één van de twee nog overgebleven oorspronkelijke acht stadspoorten.

Al wachtend doodden we de tijd met het oppikken van een geocache. We waren er tenslotte toch. En het spotten van dit pandje, waarvan mijn zusters hart toch even sneller ging kloppen.

Na een eerste koffie-to-go begonnen we onze wandeling. Geen stap voor stap beschrijving, maar een uiterst summiere plattegrond dit keer. Maar daarvoor hadden we onze eigen speurneus in ons midden. No problemo.

Hier leerde ik al het eerste feit over Leiden. Rembrandt van Rijn is er geboren. In 1606 als 9e kind van een molenaar. We liepen over de Rembrandtbrug, door de Weddesteeg over de Rembrandtplaats. 

Langs zijn geboorteplek. Zijn geboortehuis zelf is helaas door de stad afgebroken.

Via het Noordeinde liepen we over de Oude Varkenmarkt. Daar passeerden we deze gerestaureerde Doelenpoort. Deze stamt uit 1645 en gaf vroeger toegang tot de Leidse Schutterij. 

Van daaruit langs de gebouwen van de universiteit. Tot we uitkwamen bij de Horus Botanicus aan de Rapenburg. 

De oudste botanische tuin van Nederland, aangelegd in 1590. Hét groene hart van Leiden. 

Als het land weer open gaat, zou ik hier graag eens terugkomen.

Vanaf hier gingen de heren op jacht naar het eerste biertje.

 

In de Bakkersteeg vonden we Babbels, waar net het reclamebord buiten gezet werd en de deur geopend. Je mocht er niet buiten zitten, geen bier uit een flesje drinken én niet van het toilet gebruik maken.

Officieel dan. Wij deden het alle drie. Met voor de dames een smoothie. Reuze gezond, zo'n wandeling hè?

Het was fris en winderig, dus al snel vervolgden we onze weg.

Er viel van alles te zien en ontdekken onderweg.

Hier moesten we aan Rapunzel denken. Het was niet te herleiden of de plant nu vanaf de grond omhoog groeide, of juist vanuit het raam naar beneden.

Aanbeland in de Kloksteeg...

...liepen we tegen de Pieterskerk aan. Een laat gotische kerk en de oudste kerk van Leiden. Deze kerk is opgebouwd in fases, omdat er niet altijd financiële middelen voorhanden waren. Uiteindelijk heeft het hele bouwproces 180 jaar gekost.

Van daar vervolgden we onze weg langs het stadhuis, langs de Nieuwe Rijn over de Vismarkt, recht op de historische Koornbrug af. Nu waren we in het hart van de stad. Al in 1642 werd van deze brug de eerste steen gelegd. Alleen de onderkant stamt nog uit deze tijd. In 1824 werd de overkapping geplaatst, om zo de koopwaar te beschermen.

Eeuwenlang werd er op deze brug koren - wat anders? - verhandeld. Onder het dak werd het koren opgeslagen. De gaten in het plafond dienden als ventilatie. 

In 1978 vond er een restauratie plaats, waarbij alle zuilen vervangen werden en er een gedeeltelijk vernieuwde kapconstructie ontstond.

In maart 2007 vond er nóg een restauratie plaats, wegens aantasting van de brug door houtrot en schimmels. Ik vind het geweldig hoe deze stad omgaat met haar historische gebouwen en daar zuinig op lijkt te zijn.

Inmiddels was ik dan ook aardig gecharmeerd geraakt van deze stad. Ik wist niet dat het zoveel mooie gebouwen bevat.

Opeens stonden we voor een volgend hoogtepunt: de Burcht van Leiden.

Het bevindt zich hoog boven en midden in de stad, op een kunstmatige gras heuvel. Op de plek waar de twee armen van de Rijn samenvloeien. In de 9e en 10 eeuw was deze locatie een omheinde vluchtplek voor mensen en hun vee tegen mogelijke belagers.

De burcht heeft tegenwoordig een doorsnede van 35,5 meter en het muurwerk is gemiddeld 6,2 meter hoog. Het deed echt sprookjesachtig aan.

"We gaan toch wel even boven kijken? " De helft vond van niet, maar mijn helft ging deze kans niet aan zich voorbij laten gaan. Natúúrlijk ging ik die klim naar boven maken. Boven gekomen liepen we de burcht rond en dit gaf vanuit verschillende hoeken een prachtig uitzicht over de stad.

Echt, ik waande me bijna in het buitenland.

Kijk dan hoe imposant, die Hooglandse Kerk. 

Beneden gekomen waren we weer een kwartet en vervolgden we onze wandeling.

Langs de watertjes waar mensen bootjes voor hun huizen hadden liggen. Of een trap, waarschijnlijk om hun duikboot te bereiken.

Na weer wat (kilo)meters lopen waren we bij de Zijlpoort. De tweede overgebleven stadspoort. 

Hier eindigde onze officiële wandeling. Beetje apart, want we waren nog niet terug bij het beginpunt. Deze wandeling was dus geen rondje. Maar ach. Wij hadden onze speurneus bij ons.

Die loodste ons terug via de binnenstad en langs de Hartebrugkerk in de Haarlemerstraat. 

Of eigenlijk, er dwars doorheen, want we hebben er allemaal een kaarsje ontstoken. 

Toen hadden we er negen kilometers op zitten en trek. Met een broodje gyros sloten we deze middag af. Samenvattend: Leiden is een prachtige stad. Gaat dat zien!