Hij gooide een hengeltje uit

Ik ga het nog een keer over geocachen hebben. Gewoon, omdat we sinds onze eerste vondst in juli 2012 eens iets heel nieuws deden. Nieuw, voor ons dan.

Er zijn namelijk allerlei niveaus moeilijkheidsfactoren en over het algemeen kiezen wij voor de eenvoudiger varianten. Dus we trekken geen wetsuit aan om door sloten heen te baggeren. Huren geen motorbootjes om de vlieten langs te varen. En gebruiken geen boomklimattributen om toppen te bereiken.

Maar. Er zijn ook zogeheten 'hengel-caches'. Dan hangt er een cache in een boom, op een hoogte dat je er in geen geval zo bij kan. Je kunt dan hopen dat je heel goed kunt mikken met een steen en hem uit de boom tikken. Of een lange tak of stok gebruiken. Maar dan heb je hem in handen en wat dan? Hij moet namelijk ook weer terug, want je moet hem achterlaten waar je hem gevonden hebt.

In het park waar wij vlakbij wonen, zijn er een aantal verstopt. Hij had er al een tijdje een oogje op. 
Hij googelde eens wat, zocht naar foto's en filmpjes van andere cachers en kreeg zin om ook iets in elkaar te knutselen.

Via internet kocht hij een goedkope telescoophengel en verzamelde wat ijzerdraad, onder andere in de vorm van een kledinghanger.

Toen ging hij net zolang knutselen tot hij het slagingspercentage hoog genoeg achtte. 

Op de dag van de verkiezingen stak hij zijn hengel bij zich en nadat we beiden ons hokje rood hadden gekleurd, liepen we door, het park in.

De eerste boom wisten we zo te vinden. Want toen we nog géén hengel hadden, waren we al eens gaan kijken. Gewoon. Om in te schatten hoe hoog het zou hangen en of het überhaupt haalbaar zou zijn.

Ik dacht me zelfs nog te kunnen herinneren aan welke tak hij toen hing. Maar hoe we ook tuurden, we zagen hem niet.

Totdat...hij zag dat hij gewoon op de grond lag. Kijk. Daar vlak boven die takken, met dat half ronde gele (ijzer)draadje. Niet zo heel gek, want het weekend hiervoor had het enorm gestormd. Het ding was gewoon uit de boom gebonjourd.

Kijk. Zie je, daar ligt ie. Dus het uit de boom halen kregen we cadeau.

Toen kwam het leukste deel van zijn missie. Hij schoof met veel bravoure zijn hengel uit, hing de cache aan de haak en ging aan het prutsen richting tak.

Ik wilde mijn positie innemen om dit historische moment vast te leggen, maar was al te laat toen ik goed en wel stond. Zie je hem hangen, op de foto hierboven, daar aan die linker tak?

Missie geslaagd. Op naar boom twee.

Ook hier geen cache in de boom, maar dankzij de storm op de grond.

Dan maar weer alleen terughangen. Ook leuk. En nu makkelijker als in de zomer, bedachten we ter plekke. Want als de bomen vol hangen met bladeren wordt het toch een stuk lastiger.

Hoppa, uitschuiven die hengel. Daar in dat blauwe 'rondje' hangt de cache.

Zo zie je hem beter.

Onder toeziend ook van passerende wandelaars, die natuurlijk geen idee hadden wat wij dwazen daar aan het doen waren, hing hij hem aan een tak.

Toen realiseerden wij ons ook dat het een bijzondere vertoning was. Maar hadden we ook veel lol omdat het hem gewoon gelukt was. Nou ja, deels dan. Nu nog op zoek naar een boom waar de cache er nog in hangt als wij aankomen. Dat proberen we een andere keer.