Urban Walk Den Haag

zaterdag 19 september

Vorig jaar juni deden we mee aan de The Hague City Walk *klik voor het verslag. Voor ons een prima kennismaking met de stad en een hele leuke dag. Voor dit jaar hadden we ons opnieuw aangemeld, maar uiteraard werd dit evenement afgelast en uitgesteld.

Inmiddels was de naam aangepast en heette het nu Urban Walk Den Haag. Wegens succes is de formule overgenomen en uitgebreid naar veel meer leuke Nederlandse steden. Maar al maanden lagen al deze evenementen stil.

Tot we bericht kregen dat ze in Den Haag voor het eerst Corona-proof gingen testen of het organiseren haalbaar zou zijn. Onze tickets waren nog geldig, er stond geen werk in de agenda, dus daar hadden we wel oren naar.

Gezondheids-technisch was er nog wel een uitdaging. We zouden de twintig kilometer afstand gaan lopen, maar dàt was nu echt teveel gevraagd. Voor ons allebei. Gelukkig was het geen probleem om het om te wisselen naar de kortste afstand, de twaalf kilometer.

Het eerste stuk tot de start deden we met de auto tot de P+R in Rijswijk en vandaar met de tram door naar hartje Den Haag.

Aldaar mijn eerste kennismaking met Jantje.

Ofwel, de zoon van De Graaf.

De start was dit keer niet binnen in de Stadsschouwburg, maar aan het dichtbij gelegen Lange Voorhout.

Alle ruimte, ook om te wachten. Want er waren startwaves toegewezen en dat werd goed gecontroleerd. Zo werden drommen mensen voorkomen en kon iedereen in alle rust starten.

's Ochtends voor de kast had ik even getwijfeld wat goede kleding zou zijn. Ik koos tóch voor een korte broek en voor aanvang zorgde dat nog wel voor wat kippenvel.

Maar al lopend bleek dat al snel de juiste keuze. Het werd heerlijk wandelweer.

In het startvak lagen stippen op de grond, op een onderlinge afstand van anderhalve meter. Eenmaal vooraan werden er steeds een man of vijfentwintig tegelijk 'los gelaten'.

De eerste kilometer liepen we op met een collega, maar daarna gingen we onze eigen weg. Grappig om elkaar onderweg steeds opnieuw tegen te komen, want zij hanteerden dezelfde tactiek als wij: hier en daar stoppen voor een hapje en een drankje, geen haast en genieten.

Bij brasserie 't Ogenblik doken we naar binnen voor een bak koffie.

Maar toen deze geur onze neuzen binnendrong wijzigde het plan naar 'verlaat ontbijt'.  Mooie zaak, vriendelijke eigenaren en perfect eten. Een aanrader voor als je eens in Den Haag bent.

Kijk toch eens wat een zon die dag. Het werd een heerlijke nazomer zaterdag.

De stempelposten werden vervangen door vragen onderweg. En het lekkers dat we de vorige keer onderweg kregen, was nu al bij de start aan ons mee gegeven.

Corona-proof was het dus echt geslaagd.

Wandel technisch had vooral ik het zwaar. Wat is er conditioneel toch veel gebeurd de laatste maanden. Tot de acht kilometer ging het redelijk, maar daarna was het zwoegen, sjokken en werken. 

Aan de hand mee gesleurd en na elke kilometer echt even op een muurtje zitten. Dat werk. Boos en teleurgesteld raakte ik ervan. 

Maar aan het einde van de dag bleken we zestien kilometers versleten te hebben. Iets dat ik in heel 2020 nog niet had kunnen doen. Dat durf ik nu dan toch wel een mijlpaal te noemen. Op naar nóg meer vooruitgang!