The Hague City Walk

zaterdag 18 mei 2019

Wij wonen op nog geen half uur autorijden van Den Haag. En toch komen we er nooit. 
Gek is dat hè? Deze dag zouden we dat gaan tackelen en ons via de The Hague City Walk door deze stad laten leiden. 

Duur parkeren in de binnenstad wilden we voorkomen, dus maakten we gebruik van de PenR Hoornwijck in Rijswijk. Prima parkeergarage, tramhalte op een kleine 100 meter lopen en dat voor slechts €6 met zijn drietjes - de auto, hij en ik.  Een dikke aanrader voor als je ooit eens naar het centrum van de Hofstad wilt.

We waren hartstikke vroeg bij de Koninklijke Schouwburg waar de start zou zijn, maar lang niet de eersten.

Nadat we onze startbewijzen en routekaart hadden opgehaald, moesten we nog een half uurtje de tijd doden. Ik loste dat op door alle toiletten een keer te bezoeken. Dat mocht namelijk. 
En gaf me de kans door de schouwburg te dwalen en alle prachtige portretten te bekijken van onze nationale theater-sterren.

Het was dus nog lekker rustig bij de start.

Maar dat was binnen twintig minuutjes wel anders. Er deden ongeveer 3000 wandelaars mee, aan deze 3e editie, waar je de keuze had uit 3 afstanden. 10, 17,5 of 25 km. 
Wij kozen de middelste.

Uiteindelijk mochten we om half negen van start. Eerst de trap op en met zijn allen door het gebouw heen. Langs Cellist Jan-Willem die daar voor ons zat te spelen.

Weer buiten liepen we rechtstreeks naar Het Paleis en ook daar liep de route dwars doorheen. Zo konden we een deel van de permanente voorstelling, die geheel gewijd is aan het werk van de Nederlandse graficus Escher, bekijken.

Hilarisch was het moment waarop we achter ons iemand aan haar wandelmaatje hoorde vragen waar dan de start wel niet was? Dat gezicht van haar toen ze hoorde dat ze daar al een tijdje voorbij was en de wandeling al lang begonnen was. Ik dacht dat ik wel eens dom uit de hoek kon komen, maar deze dame kon er ook wat van.

Van daaruit passeerden we de Hofvijver en het Mauritshuis. Het museum met voornamelijk schilderijen uit de Gouden Eeuw.

Even later liepen we over het Binnenhof. Het gebouwencomplex dat al eeuwenlang het centrum is van de Nederlandse politiek. Ik vind het bijzonder en fraai historisch.

Kijk. Hier kun je het goed zien: hij houdt wél van mij, maar niet van selfies. Eéntje mocht ik er maken. Maar het lukt hem maar niet om zich te laten zien zoals ik hem ken: een best wel vrolijke Frans.

Het volgende gebouw, tegenover het Binnenhof, dat we doorkruisten was ProDemos. 
Het voorlichtingscentrum dat informatie geeft op het gebied van burgerschap, rechtsstaat en democratie. 

Vanaf hier passeerden we Paleis Noordeinde, het werkpaleis van onze koning.

En voor we het wisten stonden we bij het Vredespaleis.

Nog geen 3,5 kilometers gelopen en toch al zoveel gezien. Buiten de hekken stond een karretje van onze favoriete boodschappen-bezorgdienst, drinken en een gezonde reep uit te delen, zodat we ter plekke een soort van konden PicNic-ken.

Inmiddels begon de temperatuur wat op te lopen. Een aantal kilometers verderop streken we in een leuk koffietentje neer voor - inderdaad - koffie. Een prima plek om de lange voor een korte broek te verwisselen. 

En weer door. De organisatie zat strak in elkaar. De route was via de gele pijlen prima te volgen. Van alles te zien onderweg. En droog aangenaam wandelweer. Meer is er echt niet nodig op zo een dag.

Onderweg passeerden we allerlei muren waarop gedichten waren afgebeeld, waaronder deze van Hans Andreus. Ik vind hem erg mooi.

Je bent zo

mooi

anders

dan ik,

natuurlijk

niet meer of

minder 

maar

zo mooi 

anders

ik zou je 

nooit

anders dan

anders willen

Het is de Stichting ArchipelpoëZie die zich ten doel heeft gesteld de Archipelbuurt, Willemspark en omliggende buurten in Den Haag te verfraaien. Door daar op blinde muren poëzie te tonen. Inmiddels zijn er 16 van dergelijke muurgedichten. Op deze lijst *klik vind je ze allemaal terug.

Een stuk verderop werden we verrast door een vrolijk en fascinerend schouwspel. 
We ploften er even neer om stil te kijken en te genieten van de sambaband XammeRamme.

Ooit, als ik later groot ben, of wanneer ik bijvoorbeeld niet meer kan hardlopen, zou ik me aan willen sluiten bij een dergelijke band. Lijkt me geweldig. Moet ik nog wel eerst leren verantwoord rammen natuurlijk. Die komt in het wensenlijstje te staan, onder de cursus barista en op vakantie met een volkswagen-/camperbusje. Dromen mag hè? Nee, dromen moet!

Van daar uit liepen we steeds meer richting het centrum. Langs de meest fraaie winkeltjes.

En door de OLVOO Elandkerk.

Waar een stempelpost was.

En een biechtstoel.

Weer buiten liepen we Haagse Robbie - collega - tegen het lijf. Die had ook net gebiecht.

Van daaruit bezochten we twee hofjes. 

Het Hofje van Nieuwkoop staat bekend als één van de mooiste hofjes van Nederland. 
Ik geloof het zomaar. Een prachtige stilteplek. Een dorpje in de stad.

Al ruim 350 jaar wordt hier gewoond en geleefd. Aanvankelijk bood het onderdak aan minder bedeelde weduwen. Tegenwoordig zijn het vooral éénpersoonshuishoudens. 
Je betaalt er een flinke huur, mag geen hond of kat hebben en vóór je er màg wonen moet je voor een commissie verschijnen.

De tweede hof dat we aandeden was De Hof van Wouw. 

Hier wonen alleen maar vrouwen. Momentel zijn dit er 14. Ze zijn alleen 50+, alleenstaand en hebben ook geen huisdieren. Op de verjaardag van een bewoonster, wappert er de vlag.  Maar er zetelt ook een B & B.

Prachtige locaties, waar ik zo mijn boeltje neer zou willen zetten.

Langzaam liepen we vanaf hier de drukte weer in.

Alwaar we op een dakterras ons een broodje en biertje goed lieten smaken.

Daarna òp naar de finish en onze beloning, in de vorm van een pin.

Wat doe je daar eigenlijk mee? Ik zie wel fervente wandelaars die hun rugzak ermee vol hebben gehangen. Bij ons liggen ze ergens op een plankje gezellig bij elkaar te liggen.

Ook goed, toch?

Al met al, een fijne wandeldag. Wil je ook iets meer van Den Haag zien, doe dan volgend jaar mee. Ik vind het een aanrader.