We waren dertigers. Wij waren met zijn drietjes al een heus gezinnetje. Zij zagen bij ons hoe leuk dat was en verheugden zich ook op hun ouderschap.
Ik weet nog hoe blij ik was met het nieuws van haar zwangerschap. En ook verwonderd.
Over hoe het toch bestond dat ze al ruim drie maanden zwanger was, zonder het zelf geweten te hebben. Van een tweeling nog wel.
Maar echt nooit zal ik het moment een maand of vier later vergeten: ik was druk met weet-ik-veel-wat bezig in huis, toen de telefoon ging. Ik kon toen nog meerdere dingen tegelijk. Haalde beneden de telefoon, die toen al draadloos was, en liep de trap op terug naar boven. Om verder te gaan waar ik mee bezig was.
"Zit je?", vroeg ze mij. Nou, nog niet. Maar bij deze woorden dacht ik direct aan iets ergs en ging meteen halverwege de trap zitten.
"Ja, nu wel."
"Zeg, wil jij liever twee nichtjes of twee neefjes?" Ik begreep helemaal niet wat ze bedoelde. En ook niet waar ze heen wilde.
Dus zei ik: "Ik wil helemaal niks."
"Oh, want ze zijn er al", was haar giechelige reactie.
Toen snapte ik ineens alles. Ze was moeder geworden. Nu al. Van twee ienie-minie-meisjes.
Die inmiddels uitgegroeid zijn tot twee langbenige, blonde dames.
Vandaag werden ze 18. Ik flansde een passend meiden cadeau voor hen in elkaar.
Het begon met twee weckpotten. Andere voorraad-, of conservenpotten voldoen natuurlijk ook. Als het maar van glas is, want het is leuk om van buitenaf te kunnen zien wat er in zit.
Onderin deed ik wat wattenschijfjes.
Ik had verschillende 'schoonheidsartikelen' bij elkaar gezocht.
Een manicure setje. Met nagellak. Voor allebei een eigen kleur.
Een gezichtsborstel. Met een gezichts scrub en masker.
Deodorant, handcrème, lippenbalsem en handspray.
Mini verpakkingen zoals je die voor vakanties kunt kopen, zouden ook prima voldoen.
Ik zocht wat versierselen bij elkaar.
'Propte' alles in een pot. Wat er niet in paste, hing ik er aan de zijkant aan.
Een grotere glazen pot kopen, of kleinere tubes is ook een oplossing trouwens. Maar dat is achteraf praten in mijn geval.
Lintje er om. Kaartje er aan. Cijfers er op. En klaar.
Leuk én origineel, toch?
Ook voor een juf trouwens een prima idee als afscheidscadeautje aan het eind van een schooljaar. Je kunt er uiteraard zoveel of zo weinig in doen als je zelf wilt.
Tot zover Schenken met Sjaantje.
IK zag het al op Instagram. Leuk geknutseld!
BeantwoordenVerwijderenHet idee sla ik op in mijn achterhoofd. Met een beetje gelukt komt het daar weer uit wanneer ik het nodig heb.
Wat een leuke cadeau/ideetjes. Ik ben nu ook zo´n pot aan het samenstellen met allemaal badspulletjes!
BeantwoordenVerwijderenLeuk hè, een beetje creatief winkelen?
VerwijderenLeuk idee. Heb er twee in huis, dus komt vast nog wel 'ns van pas.
BeantwoordenVerwijderenTwee tiener meiden of twee potten ;-) ?
VerwijderenDat ziet er heel leuk uit inderdaad! Persoonlijke cadeautjes zijn toch altijd het leukste.
BeantwoordenVerwijderenEcht superleuke cadeautjes inderdaad. En omdat je ze zelf hebt gemaakt vind ik ze nog extra leuk en persoonlijk.
BeantwoordenVerwijderenwat een ontzettend leuk idee:-) daar maak je iedereen blij mee, alleen de aandacht al die je eraan geschonken hebt, gaaf hoor :-)
BeantwoordenVerwijderenBegon heel enthouisast te lezen tot ik opeens door had dat het over mijzelf ging.
BeantwoordenVerwijderenGrappig hoe je dit weer hebt geschreven.
De kadotjes waren een schot in de roos.
Heel orgineel. Maar vooral het idee dat je er zoveel aandacht aan had besteed maakt ze nog bijzonderder
Ha ha ha, gelukkig maar, dat je jezelf herkende :-)
Verwijderen