Scholeksters

Onze woonplaats is er niet één om trots op te zijn. Hij - of is het zij - scoort hoog als het gaat over criminaliteit en (on)veiligheid. Er gebeurt best veel rottigheid. Maar hé, hoe gaan die dingen?

We wonen er nu eenmaal, hebben alles bij de hand, dus we wachten tot onze jongens hun vleugels hebben uitgeslagen. Dan gaan we eens kijken waar we elders kunnen wortelen en kleiner kunnen gaan wonen.

Wonen we hier dan met tegenzin? Helemaal niet. Maar dat komt wél doordat we aan de buitenrand van de stad wonen. Op 100 meter van het groen en de polders. Zodat we aan de meest veilige en groene kant van de stad wonen.

~ Deze kaart kocht ik bij Natuurmonumenten ~

Daar hebben we een stadstuintje. Ik zou het ontzettend moeilijk vinden om ergens te wonen 'zonder buiten', dus dit tuintje is me heilig. Ik rommel er graag in, probeer vogeltjes naar de tuin te lokken en zit er regelmatig mijn koffie te drinken. In deze tijd vind ik vooral de avonden buiten erg aangenaam. 

Als ik dan toch één minpuntje moet noemen is dat het feit dat we tegen het drie hoog huis van de achterburen aan zitten te kijken. Maar ook dat heeft weer een voordeel. 
Want we kunnen nu elk jaar een aantal weken tegen 'onze' scholeksters aan kijken. 
Die boven op dit dak nestelen en elk jaar terug komen. Zodra we hun geluiden horen - en die zijn niet te missen - weten we dat het voorjaar begonnen is.

In al die jaren heb ik alleen de ouders gezien en gehoord. Nog nooit een jong.

Maar aan de intensiteit van het kabaal kunnen we afleiden of de eieren uitgekomen zijn.

Ik heb het nest aangemeld om een unieke nestcode *klik te ontvangen. Alle aangemelde nesten en waarnemingen leveren een bijdrage aan het onderzoek naar de scholeksters in Nederland.

Vorige week 'was het oorlog' op het dak. Omdat er gevaar dreigde. 

Grote zwarte kauwen loerden op de jongen. Vlogen af en aan naar het dak, maar werden aan beide dakranden weg getetterd door Pa en Ma scholekster.

Ook zetten ze de achtervolging in en werd het zwarte gevaar opgejaagd. 

Zo dichtbij had ik de scholekster nog nooit gezien. Hij landde op ons zolder dak en het schuurtje van de buurvrouw.

Dichterbij lieten ze me niet komen. Ik bleef dus binnen, achter het raam en knipte van daar wat plaatjes.

Daar ga ik natuurlijk geen prijzen mee winnen, maar het ging mij om het vastleggen van deze voor ons bijzondere gebeurtenis.

Inmiddels zijn de jongen uitgevlogen en is het gezin vertrokken naar...ja, naar waar?

Het is weer oorverdovend stil op het dak. Ik mis ze nu al...