Wie is de Lul?...uhh, de Mol?

Na twee weken is het weer tijd dat ik jullie opnieuw ga lastig vallen met mijn hersenspinsels over De Mol. 

Meer en meer raak ik ervan overtuigd dat ik het tot de allerlaatste aflevering moet doen met hem. 

De man waarvan ik deze week pas hoorde dat hij na zijn middelbare school een opleiding aan de Kleinkunstacademie volgde. Dat verklaart waarom ik hem altijd zo on-echt vind. Die man speelt dus de héle dag een rol en weet zelf niet meer wie hij eigenlijk is. Als hè, als hij echt De Mol gaat zijn, dan blijven we die aansteller tot in lengte van jaren terugzien in allerlei programma's. My worst nightmare.

Maar nu loop ik op de zaken vooruit. Wat hebben we gezien tijdens de laatste twee afleveringen?

Na de executie waarbij Horace verdween, werd iedereen verdeeld over drie groepjes, in een busje geflikkerd. Jeroen en Peggy werden er bij het geboortehuis van Leonardo da Vinci weer uitgegooid. Nikkie en Tygo bij het geboortehuis van Michelangelo. En het olijke trio Ellie & de rekels bezochten museum Uffizi.

Dikke pluim voor de locaties dit jaar. Wat mij betreft vergoedt deze serie ruimschoots de malaise van de China editie.

De duo's kregen een leeg schilderdoek en potjes verf en moesten aan de hand van de mondelinge omschrijving van hun partner een heus meesterwerk namaken. Ik vond eerlijk gezegd dat ze het nog behoorlijk ingewikkeld maakten. Peggy vertelde bijvoorbeeld heel veel details. Niet gek dat Jeroen niet goed wist waar te beginnen.

Al met al hadden ze best goed werk afgeleverd. Waarbij goed niet hetzelfde is als mooi, maar dat snappen jullie natuurlijk ook wel. Met de omschrijvingen kon het trio uiteindelijk 3 van de 4 schilderijen opsnorren in het museum.

Wat volgde was het levend balletjeballetje-spel. Geniaal als je het mij vraagt. Waarbij het voor mij al snel duidelijk was dat het helemaal niet te doen was om het volgen van het juiste koffertje. Maar waarom dan wel? Dat bleken de drie oud-mollen te zijn. Die waren even snel ingevlogen voor twee minuten tv-historie.

Natuurlijk had niemand hen gezien. Bij ons thuis ook niet trouwens. Ook ik ben ooit in het filmpje met de basketballers en gorilla's gestonken, dus ik snap hoe dit werkt. 

En je dacht toch niet serieus dat ze het juiste koffertje hadden aangewezen hè? Welnee, we worden allemaal in het ootje genomen. Hadden ze namelijk het verkeerde koffertje in de gaten gehouden, dan was er geen €2250 uit gekomen. En dan had Rik niet kunnen zeggen dat ze het geld alleen in de pot zouden krijgen als ze de oud-mollen hadden gespot. Dan was die hele grap mislukt. Dus naar mijn idee zat er in elk koffertje geld en maakte het geen donder uit welke ze aan zouden wijzen.

Maar goed, deze twist was absoluut vermakelijk.  Iets minder was het ansichtkaarten spel dat volgde. Behalve dan de slenterende Ron en Nikkie en het draaimolen avontuur van Jeroen en Patrick.

~ gemaakt door @johanammsoms ~

Daarna kwam de test en executie waarbij de ex politievrouw haar biezen moest pakken. Een primeur in twintig jaar, want nog nooit eerder moest degene die als eerste zijn of haar scherm te zien kreeg, het veld ruimen. Ron kreeg van haar de pot als verjaardagscadeau en ineens was deze aflevering voorbij.

Met zes man gingen ze de volgende aflevering in. Op naar Italiaans Afrika, zoals Tygo het zo mooi noemde. Lekker een partijtje strandjutten aan de kust van Toscane. 

Daar waren twaalf Jumbo XL puzzelstukken in het mulle zand neer geflikkerd. Of zij ze maar even wilden verzamelden en in de juiste volgorde in elkaar wilden zetten. Dat bleek niet mee te vallen. Er moest gegraven worden. In het geheugen in dit geval. Nikkie was daar druk mee, terwijl Jeroen toch vooral het idee had dat ze druk was met helemaal niets doen. Maar met zulke nagels moet je toch ook helemaal niet willen tillen en graven?

Het enige dat ze aan deze opdracht over hielden was een geknakt ego en in het geval van Patrick een paar blauwe tenen. En bedankt Ron.

~ gemaakt door @johanammsoms ~

Na een verwenontbijtje met een eitje van Jeroen, die blijkbaar wist dat ze een lange dag voor de boeg hadden, werden ze per duo in een cabrio gefrot. De dames zagen er stijlvol uit met hun sjaals om hun hoofd. Iemand trouwens al eens geteld hoeveel verschillende hoeden en petten Peggy inmiddels gedragen heeft? Heeft die vrouw daar een aparte koffer voor mee genomen?

In de dashboardkastjes lagen de routebeschrijvingen voor de andere koppels. Zo konden ze lekker aan de slag in een handsfree conference call. Weten ze ook gelijk welke ellende thuiswerkend Nederland de afgelopen maanden thuis heeft moeten doorstaan. Gedoemd te mislukken, zoiets. 

Ik denk wel dat ze Ellie heel trots hebben gemaakt, want zeker in het begin was er niets mis qua telefonische etherdiscipline. Totdat de ANWB puzzelrit ineens een andere wending kreeg. En werden Ron en Jeroen middenin Italië belaagd door een stel Chinezen. Ik denk nu te weten hoe het virus ons land is binnen gekomen.

Toen opeens waren Nikkie en Tygo van de radar. Eindbestemming bereikt. Vrijgesteld van test en executie en hup, de heli in. Op weg naar Elba. 

Ron en Jeroen waren te laat bij de voet van de toren van Pisa, geen geld in de pot, maar gelukkig had Rik nog een verrassing. Een dubbele executie. Altijd leuk. Om dit te voorkomen gingen deze vier al carpool karaokend op zoek naar de twee op het eiland van de ballingschap van Napoleon. Op zoek naar een kistje, theaterkaartjes en tickets voor de veerboot.

Daarmee maakten ze de cirkel rond. Ze gingen met het busje over land, met de veerboot over zee en met de heli door de lucht. Ofwel: te land, ter zee en in de lucht. En wie was de laatste presentator van dit programma? Juist ja.

Oh hemel, laat het toch niet waar zijn...