Verkiezingen

15 maart 2017

Het zal je niet zijn ontgaan. Vandaag zijn de Tweede Kamerverkiezingen.

De aanloop naar deze dag heeft Oudste met buitengewone belangstelling gevolgd. 
Hij volgde alle debatten en stelde heel veel vragen. Hij weet nu van elke kop, welke naam en partij erbij hoort.

Bij Jongste op school hielden ze voor het weekend in de Onderbouw, verkiezingen. 
Alsof het echt zou zijn. Jongste zit op een gekleurde HAVO-VWO school. Eentje die heel goed bij hem past en waar hij zich goed op zijn plek en gemak voelt.
Ik schrok van de uitslag. Acht jongeren gebruikten hun stem niet, 1/5 deel van hen stemde PVV, 3/5 stemde DENK en 1/5 op verschillende andere partijen. Jongste haalt zijn schouders op. " 't Zal wel."

Mijn aandacht verflauwde de laatste dagen. Gewoon. Geen zin meer in die pleidooien, wijzende vingers, stemverheffingen en propaganda-dingen. Oudste. Bleef. Gewoon. Alles. Kijken.

Maar verder dan kijken komt hij nog niet. Hij is ruim zeventieneneenhalf nu. Te jong om zelf te stemmen.

~ stembureaus in Schiedam ~

Wij zijn al een poosje oud genoeg. Dus trokken we tegen kwart voor vijf vanmiddag richting stemlokaal.

We waren gelukkig niet alleen. Gedurende de dag was al te horen dat de opkomst groot was. Groter dan bij voorgaande verkiezingen. Nu zagen we het zelf. Er stond gewoon een rij. Van zéker vijfentwintig man / vrouw. Buiten.

Toen we het stemlokaal verlieten stond er minstens zo'n grote rij te wachten.

Dat is mooi. Nog een dikke anderhalf uur. Dan hebben we het makkelijkste deel gehad.
Daarna het tellen van de stemmen. Dat zal ook nog wel gaan.

Maar dan. Formeren. Dat kan nog wel eens een helse klus gaan worden. Wie weet, valt het mee. We gaan het volgen, vanavond en de komende weken / maanden.

Het zou me echter niet verbazen als Oudste vlak na zijn achttiende verjaardag, toch ineens zelf een stemhokje in kan. Omdat het opnieuw moet.

We gaan het zien.