Luxor Marathon Run

woensdag 22 maart

Er kunnen maanden voorbij gaan, dat ik niet in Het Nieuwe Luxor kom. Nu was ik er drie keer in acht dagen.

De Rotterdam Running Crew had weer een leuke run georganiseerd: 'De Luxor Marathon Run'.

In tweeduizendentwaalf was de Rotterdamse film De Marathon een filmhit. Ik heb hem inmiddels een keer of vijf gezien en steeds zie ik nieuwe herkenningspunten en hoor ik grappen die ik niet eerder hoorde. Uiteraard ben ik bevooroordeeld, doordat ik in deze hoek van het land woon. Maar ik vind de film geniaal. De personages, acteurs, het verhaal, de spreektaal en natuurlijk de humor.

Tijdens de Rotterdam Marathon van afgelopen april - waar ik uiteraard (als toeschouwer) bij was en waarvan ik de beelden via TV Rijnmond terugzag - maakte good old Martin van Waardenberg bekend, dat de film tot theatermusical bewerkt zou gaan worden. We konden ons er geen voorstelling bij maken, maar hielden het nieuws over de ontwikkelingen in de gaten. Want we wilden het wél gaan zien. Zodra de kaarten in de verkoop gingen, waren we er als de kippen bij. We moeten geduld hebben, want pas half maart zal de première zijn.

Nu was er deze run. Met als begin- en eindpunt Het Nieuwe Luxor Theater. Om het aantal deelnemers beperkt te houden, mochten er vijftienhonderd runners meedoen. Je startbewijs was het enige echte foeilelijke, legendarische shirt dat de heren in de film ook dragen. 

Binnen drie uur waren alle shirts verkocht. En ik had er eentje.

Ruim op tijd arriveerde ik bij het theater. Kijk dan! De letterverlichting was aangepast. Het kleurde nu geel / paars. 

Nog op de foto met de bus en toen hop, naar binnen.

Ieder moest zich melden bij een tempogroep, waarna je een kleurenkaart kreeg. Zo zaten de gelijkgestemden bij elkaar en kon het verlaten van de theaterzaal later op de avond, zo gestructureerd mogelijk verlopen.

In mijn enthousiasme haalde ik een kaart, maar zag daarna dat er ook een stoelnummer op stond. Nu zou ik dus niet bij de anderen kunnen zitten, die na mij nog moesten arriveren. Nou ja, jammer dan, maar binnen = binnen.

~ Met uitzicht op de ingang, wachten op de rest ~

Nu nog rustig, maar een half uurtje later zag de foyer geelpaars van de mensen. Een leuk gezicht.

 Ruim op tijd waren we compleet.

Boven maakte Feestkapel De Blaasbalgen er een feestje van. Wàt een gezelligheid.

Binnen, in de zaal, ging het dak er af.

Op rij twaalf zat ik tussen twee medewerkers van Het Luxor in. Op links Hoofd Secretariaat, op rechts Hoofd Techniek. Dat leverde mij, als Hoofd Genieten, allerlei insite information op. Leuk en vermakelijk.

Dan moet op een gegeven moment de zaal een keertje stil worden, want het programma moest starten. Hoe-doe-je-dat?

Zó dus. Zet Jan Kooijman op het toneel en het is geregeld.

Deze in Rotterdam woonachtige dansheld, praatte humoristisch de boel aan elkaar.

De opening was voor Thomas Acda en Jelka van Houten. Hij schreef alle muziek en liedjes voor de musical. Zij speelde onder andere in TVseries als Aaf en Jeuk. Nu is haar rol die van echtgenote van automonteur Gerard. 

Samen brachten zij het duet 'Ik ben mij bij jou'. Het was niet al te best, omdat zij nogal eens tekst vergat. Ze lachtte het weg, maar ik vond het eerlijk gezegd nogal knullerig overkomen. Maar hé, het was de perspresentatie hè. Vanavond hadden wij namelijk de primeur. Na weken van repeteren werd er vanavond voor het eerst voor publiek gespeeld.

Een voorproefje. Speciaal voor ons. De gehele cast was aanwezig en zij speelden twee scenes voor ons. Vooraf heb ik me echt afgevraagd 'hoe gaan ze dat doen, de film in muziek omzetten?' Ik kan je zeggen: ik was zwaar onder de indruk.

Zó leuk. "Je bent vrij, je bent vrij, tot aan de voordeur ben je vrij.🎵 Maar na de mat is alles wat je ziet van mij! Mij! Mij!"

Lucretia van der Vloot zorgde voor kippevel. Wàt een dijk van een stem en heerlijk nummer.

We maakten een groepsselfie.

Testten nog even alle loop-lampjes.

En deden met de hele theaterzaal, plus Thomas Acda, een warming up.

Groep voor groep stroomde hierna de zaal uit. Op weg voor een ren-rondje Rotterdam. 

Voor mij even niet, want mijn knie was het daar (nog) niet mee eens.

Maar. Had ik al gezegd dat het enorm zeik-weer was? Met gigantische continue buien en enorme wind? Echt geen weer om dat hele pestpleuris stuk in te gaan lopen te lopen.

Genoeg voor haar om ook af te haken en samen met mij een na-zit te doen. Even bijkletsen, onder het genot van een bakkie plus 'moorkoppie'. De favoriet van Gerard en daarom dus hier ook verkrijgbaar.

Ik sluit af met een - bizarre - toegift.

Inmiddels is de inboedel verkocht, de Garvak garage failliet en Koos overleden. Kippenvel.

Hier *klik zijn beelden te zien van de nu lege garage.

Hier *klik hele leuke foto's en een stukje geschiedenis van de garage.

En hier *klik privé foto's, gemaakt tijdens de filmopnames.