Walking Amsterdam

Zaterdag 9 juli 2016

Wanneer ik om half acht in de auto zit, is zij al anderhalf uur onderweg vanuit Assen.

Een uur later loop ik de RAI garage uit en ga op weg naar het RAI NS-station. 
Daar ontmoeten we elkaar.

Vandaag gaan we samen op pad. Deze dagen wordt de EK Atletiek georganiseerd in Amsterdam en eromheen zijn er allerlei activiteiten. Eén ervan is een georganiseerde wandeltocht, 'Walking Amsterdam' genaamd. Er was keus uit drie routes, allemaal startend op een andere locatie. Wij kozen de Amstelroute en starten bij Old School.

Koffie. Altijd goed om mee te beginnen. Een heerlijk bakkie, van versgemalen Bio Organic bonen. Deze mobiele koffiekar is een van Sicilië afkomstige omgebouwde Fiat. 
De espressomachine wordt via de zijdeur naar buiten getrokken, zodat wij goed kunnen zien hoe vers de koffie wordt bereid.

Wanneer de eerste stempel is gezet, gaan we op pad.

We passeren al snel Begraafplaats Zorgvlied aan de Amsteldijk. 

Aangelegd in de stijl van een Engelse landschapstuin, door Jan David Zocher. Hij is ook de ontwerper van het Vondelpark. Veel vooraanstaande Amsterdammers zijn hier begraven.

We lopen een heel stuk langs de Amstel. Eerst steken we de Utrechtsebrug over en later de Berlagebrug. Over deze laatste kwamen zowel de Duitse bezetters op 15 mei 1940, als de Canadese bevrijders op 8 mei 1945 Amsterdam binnen .

Langs de waterkant eten we een broodje. 
We hebben heel de dag de tijd en nemen die dan ook.

Wanneer we de Rivierenbuurt inlopen, zien we de eerste reuze billboards van Dafne al hangen. 

Vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, woonde zo'n 40% van de in Amsterdam wonende joden - 17.000 - in dit deel van de stad. 13.000 van hen overleefden de oorlog niet.

Via de IJselbuurt komen we aan bij de tweede stempelpost, café De Amstel. 
Eén van de laatste buurtcafés. Van een ras-Amsterdammer met permanent krulletjes, krijgen we koffie tegen betaling van één euro. Een schijntje. 
Maar hij vindt het leuk dat hij deze dag zoveel gasten over de vloer krijgt. Maakt zijn jaaromzet koffie direct in één dag. Normaal gesproken heeft hij alleen bierdrinkers over de vloer. We geven hem wat extra's.

Na een korte pauze lopen we verder door De Nieuwe Pijp.

Daarna door de Diamantbuurt en De Oude Pijp.

Daar leidt de route ons dwars door het stadspark in Engelse landschapsstijl, 
het Serphatipark. Een rechthoekig park van 4,5 hectare, middenin in de woonwijk 
De Pijp. 

Het park en de omliggende statige huizen straalt luxe uit. Het wordt door de buurtbewoners intensief bezocht. Ook vandaag.

Als we het park uitlopen, belanden we al snel in de 1e van de Helststraat. Een ontzettend leuke straat, met unieke winkeltjes.

Bij de Yoghurt Barn kijk ik mijn ogen uit. Wàt een leuk concept.

En lekker!

Na deze smulpauze lopen we ineens op de Albert Cuypmarkt. Tweehonderdenzestig kramen, zes dagen per week open.

Daarna komt het Museumplein. en sta ik oog in oog met het Rijksmuseum, 
het Van Goghmuseum en het Stedelijk Museum.

Het is razend druk bij 'I am Amsterdam'. Iedereen wil daar op de foto.

Ik vind dit interessanter.

Wàt een prachtige stem en mooie muziek. Mark Wilkinson. Ik schrijf zijn naam op. Eenmaal thuis lees ik dat hij een Australische singer-songwriter is.

Als we uitgeluisterd zijn lopen we door tot we in de PC Hooftstraat zijn. Ook wel eens leuk om te zien.

Dan wacht Het Vondelpark op ons. We halen onze derde stempel en een appeltje op bij 't Blauwe Theehuis. Gebouwd in 1930, toen een spraakmakende architectonische vernieuwing. Nu een ranzige toestand, als ik de verhalen goed beluister.

Dit groene Vindhek bestaat al tien jaar. Het is een kunstproject dat gaat over eerlijkheid en respect. Eerlijke vinders die de moeite nemen om een verloren voorwerp even op te rapen, hangen het hier in één van de knijpers. Er hangt echt van alles in.

Ons appeltje eten we op in het Openlucht Theater in Het Vondelpark. 

Er gaat net een voorstelling beginnen van Frank Groothof. Geboren in een gezin met elf kinderen en al drieëndertig jaar bewoner van Sesamstraat.

Zijn verhaal over Peer is oersaai. Dus als ons appeltje op, vertrekken we.

In de folder lezen we over alle leuke artiesten die geweest zijn en nog komen gaan.
Wanneer zij zich afvraagt wie ook al weer Kasper van Kooten is, zeg ik: "Nou, dàt is hem". Want hij komt net aanlopen.
Ze reageert heel adrem. "Succes vanavond hè." Waarop hij "Komt goed" terug zegt.
Je máákt wat mee in Amsterdam.

Via het Willemspark en het Amsterdams Lyceum - het oudste lyceum van Nederland, gesticht in 1917 - lopen we langs het Monument Indië-Nederland. Direct daarna staan we op het Olympiaplein.

Ruim op tijd melden we ons bij de finish van deze Amstelroute. Nog even op zoek naar het Olympisch Stadion, dat geheel verscholen is achter witte plastic hekken. 

Een foto met de Marathontoren, waar in 1928 het Olympisch Vuur werd ontstoken, lukt nog net.

Het was een heerlijk dagje toerist in eigen land.

Met ruim éénentwintig fijne wandelkilometers,

vier stempels

én een pin ter herinnering.

We sluiten de dag af bij Beans & Bagels. Daar was ook al he-le-maal niets mis mee.